Film
Vakkert, men vassent
Terrence Malick målar vidare, no på tulleengelsk.
August Diehl spelar den austerrikske bonden som nekta å slåst for Tyskland i andre verds- krigen.
Foto: Reiner Bajo / Twentieth Century Fox / SF Studios
Livet til Franz Jägerstätter (Diehl) fortener filmforteljingar. Den austerrikske bonden nekta å slåst for Tyskland under andre verdskrigen. Den episk orienterte Terrence Malick tar saka i kjend stil.
Stort bilete
Kameraet streifar over slått med ljå i det mest pittoreske alpelandskapet som tenkast kan. Graset vaiar i vinden. Det er vakkert. Fotograf Jörg Widmer speglar stilen til geniet Emmanuel Lubezki etter beste evne, men dei svingande panoreringane i breitt format og nærbileta nedanfrå kjennest etter kvart trauste etter flittige gjensyn med vekslande nivå frå Malick i 2010-åra.
Som ofte før er dimensjonane bibelske. Franz og kona Fani (Pachner) er hardtarbeidande, ærlege og kjærlege. Skal dei ofre alt for å gjere det rette? Dei drøftar drama på død og liv, medan kyrkja og kristendomen står sentralt i biletet, men til liks med musikken blir dialogen ofte for pompøs.
«Raus!»
Overaktive og høgtflygande forteljarstemmer er eit ankepunkt for mange i møte med Malick. Monologane tærer i tre timar. Verst er likevel det at skodespelarane snakkar tulleengelsk med tysk aksent. Eg forstår dei finansielle årsakene, men når fornuftige resonnement og varme kjensler kjem på engelsk, mens hysteri og sinte ordrar blir ropte på tysk, rablar det for meg. Det toppar seg når ein offiser skrik «Raus, traitors!» med parodisk aksent. Moralen blir skylt vekk, og ein gløymer det vakre.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
