Teater
Trist og godt om pubertet
Teikneseriens skråblikk på ei ung krise vert skarpt teater.
Knut Sten spelar rolla som Axel. I bakgrunnen sit Hedda Sandvig.
Lars Opstad
Teikneserieromanen som form er enno eit ungt omgrep i det norske mediebiletet. Anders N. Kvammens teikna bok Ungdomsskolen er eit fint døme på at historieforteljing kan gjerast appellerande i fortetta versjon. I dramatisert form i Trikkestallen er det vorte ei både morosam og gripande framsyning, som balanserer mellom sosialrealisme og karikert revy.
Det godtek vi utan å blunke. På merkeleg vis er det som det er nett slik det må vere. Ungdomstida er sår og komplisert, og det unge mennesket vil mest alltid sjå verda og livet med både klåre og tilslørte auge.
Skuleunivers
Stykket er, som tittelen seier, konsentrert om skuleuniverset, og scenografisk er scenen dominert av ei brei «tavle», der Kvammens opphavlege teikningar har stor illustrerande plass. Skodespelarane går, alle utan hovudpersonen Axel, med små grep ut og inn av ulike roller, og i korte, skarpt opprissa sekvensar møter vi både vener og uvener, born og meir eller mindre uforståande vaksne. I traumesituasjonane kjem personane fram med skremmande monstermasker.
Einsemd
Først og fremst er dette historia om den einsame og kjenslevare guten Axel, som strever for å tilpasse seg i ei tøff ungpøbelverd. Knut Steen spelar Axel med ein spontan varme som ikkje kan unngå å gjere inntrykk. Han tek oss inn i varmen sin frå første sekund.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
