Stilreint, men litt for stilig

Den faste husregissøren ved Det Norske Teatret, Peer Perez Øian, har gjort mange overraskande grep på klassikarane, ofte med interessante resultat. For fire år sidan gjorde han ein Hamlet med høgst uvanleg rollebesetning. Når han no har sett opp Macbeth, er han varlegare i rollefordelinga, det gjer òg stykket meir oversiktleg enn førre gongen.

Og fascinerande vil det alltid vere at ei så stygg historie kan ha ein så fin, poetisk tekst. Det litterært verdfulle er nok òg det som lever og blømer best i framsyninga. Både Preben Hodneland i tittelrolla og Ingeborg Raustøl som Lady Macbeth formidlar reint og vakkert orda til menneske i personleg krise og erkjenning.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare