JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

TeaterMeldingar

Sondheims mørke eventyrleik

Her er mykje vokal prakt og energi, men sjangeren er for dei utvalde.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Skodespelarane, som Mimmi Tamba (i midten), syng med sjel, skriv Bent Kvalvik.

Skodespelarane, som Mimmi Tamba (i midten), syng med sjel, skriv Bent Kvalvik.

Foto: Erik Berg

Skodespelarane, som Mimmi Tamba (i midten), syng med sjel, skriv Bent Kvalvik.

Skodespelarane, som Mimmi Tamba (i midten), syng med sjel, skriv Bent Kvalvik.

Foto: Erik Berg

2736
20220408
2736
20220408

Det Norske Teatret

Stephen Sondheim / James Lapine:

Into the Woods

Omsett av Runar Gudnason
Regi: Ole Anders Tandberg
Scenografi: Erlend Birkeland
Koreografi: Belinda Braza
Musikalsk ansvarleg: Svenn Erik Kristoffersen

Musikalmakaren Stephen Sondheim er nok den som har fornya musikalsjangeren meir enn nokon annan. Verka hans er ikkje standardlåtkatalogar à la Cole Porter og Richard Rodgers, og dei er heller ikkje smektande sentimentale à la Andrew Lloyd Webber og Claude-Michel Schönberg.

Sondheim er spesiell, utfordrande. Bortsett frå gullklassikaren «Send in the Clowns» frå A Little Night Music har ikkje desse verka heller ålmennkjende melodiar. Musikken nærmar seg ofte atonale operaresitativ. Men det heile har som oftast likevel ein fjetrande dramatisk effekt. Det er ein eigen kjemi mellom musikk og skodespel som skapar magien.

Eventyrleik

Into the Woods, som er eit av dei seinare verka hans, er ein lettare makaber leik med velkjende eventyr. Grunnideen her er å fabulere over korleis det eigentleg går med alle desse figurane etter at snipp snapp snute er sagt og underskrive. Spesielt barnevennleg er musikalen dermed ikkje.

Kryssingane av ulike eventyrelement går heller over stokk og stein, og eventyrformelens enkle logikk er heller ikkje vektlagd, snarare tvert om. Oppsetjinga på Det Norske Teatret har heller ikkje lagt seg etter å rydde og skjerpe strukturen. Rollefigurane er, dei fleste, så pass outrerte at det er vanskeleg å skilje mellom gode og vonde, vakre og stygge.

Scenografien, dominert av eit stort hus som alle går like sjølvsagt inn og ut av, gjev meir forvirrande enn klårgjerande bakgrunn for handlinga. Vi har ikkje sett uroppsetjinga på Broadway, men får ei kjensle av at det her har krasja litt mellom Broadway-musikalens typisk ferdigbygde struktur og ei individualistisk regiløysing, der ein har vilja ha ei oppsetjing som står på eigne bein. Om resultatet har lukkast, kan nok diskuterast.

Fyrsteklasses

Når det gjeld utøvarane, er innsatsen upåklageleg og fyrsteklasses. Det Norske Teatret har framleis skodespelarar som kan syngje med sjel, så det heile tida er innkorporert i spelet, aldri berre eit songnummer. Blant dei vi kjenner godt som musikalkrefter, kjem vi ikkje utanom Heidi Gjermundsen Broch og Pål Christian Eggen, og av ferskare namn imponerer òg Ina Svenningdal og Mimmi Tamba. Men mange fleire kunne vore nemnde.

Framsyninga vart varmt tiljubla på premieren. Framleis trur vi vel ikkje dette er den mest omfemnande musikalen publikumsmessig. Men Sondheims avanserte musikk er framifrå formidla.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Det Norske Teatret

Stephen Sondheim / James Lapine:

Into the Woods

Omsett av Runar Gudnason
Regi: Ole Anders Tandberg
Scenografi: Erlend Birkeland
Koreografi: Belinda Braza
Musikalsk ansvarleg: Svenn Erik Kristoffersen

Musikalmakaren Stephen Sondheim er nok den som har fornya musikalsjangeren meir enn nokon annan. Verka hans er ikkje standardlåtkatalogar à la Cole Porter og Richard Rodgers, og dei er heller ikkje smektande sentimentale à la Andrew Lloyd Webber og Claude-Michel Schönberg.

Sondheim er spesiell, utfordrande. Bortsett frå gullklassikaren «Send in the Clowns» frå A Little Night Music har ikkje desse verka heller ålmennkjende melodiar. Musikken nærmar seg ofte atonale operaresitativ. Men det heile har som oftast likevel ein fjetrande dramatisk effekt. Det er ein eigen kjemi mellom musikk og skodespel som skapar magien.

Eventyrleik

Into the Woods, som er eit av dei seinare verka hans, er ein lettare makaber leik med velkjende eventyr. Grunnideen her er å fabulere over korleis det eigentleg går med alle desse figurane etter at snipp snapp snute er sagt og underskrive. Spesielt barnevennleg er musikalen dermed ikkje.

Kryssingane av ulike eventyrelement går heller over stokk og stein, og eventyrformelens enkle logikk er heller ikkje vektlagd, snarare tvert om. Oppsetjinga på Det Norske Teatret har heller ikkje lagt seg etter å rydde og skjerpe strukturen. Rollefigurane er, dei fleste, så pass outrerte at det er vanskeleg å skilje mellom gode og vonde, vakre og stygge.

Scenografien, dominert av eit stort hus som alle går like sjølvsagt inn og ut av, gjev meir forvirrande enn klårgjerande bakgrunn for handlinga. Vi har ikkje sett uroppsetjinga på Broadway, men får ei kjensle av at det her har krasja litt mellom Broadway-musikalens typisk ferdigbygde struktur og ei individualistisk regiløysing, der ein har vilja ha ei oppsetjing som står på eigne bein. Om resultatet har lukkast, kan nok diskuterast.

Fyrsteklasses

Når det gjeld utøvarane, er innsatsen upåklageleg og fyrsteklasses. Det Norske Teatret har framleis skodespelarar som kan syngje med sjel, så det heile tida er innkorporert i spelet, aldri berre eit songnummer. Blant dei vi kjenner godt som musikalkrefter, kjem vi ikkje utanom Heidi Gjermundsen Broch og Pål Christian Eggen, og av ferskare namn imponerer òg Ina Svenningdal og Mimmi Tamba. Men mange fleire kunne vore nemnde.

Framsyninga vart varmt tiljubla på premieren. Framleis trur vi vel ikkje dette er den mest omfemnande musikalen publikumsmessig. Men Sondheims avanserte musikk er framifrå formidla.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Ei kvinne får hpv-vaksine.

Ei kvinne får hpv-vaksine.

Foto: Heiko Junge / NTB

Kommentar

Skam i eit sprøytestikk

Dersom regjeringa verkeleg bryr seg om kvinnehelse, kan dei starte med å gje norske barn den beste HPV-vaksinen.

Christiane Jordheim Larsen
Ei kvinne får hpv-vaksine.

Ei kvinne får hpv-vaksine.

Foto: Heiko Junge / NTB

Kommentar

Skam i eit sprøytestikk

Dersom regjeringa verkeleg bryr seg om kvinnehelse, kan dei starte med å gje norske barn den beste HPV-vaksinen.

Christiane Jordheim Larsen

Teikning: May Linn Clement

Ord om språkKunnskap
Kristin Fridtun

«Rørslene me skildrar som vipping, er gjerne større og kjem mindre tett enn dei me omtalar som vibrering.»

Foto: Agnete Brun

LitteraturKultur
Jan H. Landro

Med den monumentale boka Sjøfareren Erika Fatland gitt oss eit uvant, og skremmande, perspektiv på europeisk kolonialisme.

Moss–Horten-ferja er den mest trafikkerte i landet. Skjer det noko uføresett, som då dei tilsette blei tatt ut i LO-streik i fjor, veks køane på begge sider av fjorden.

Moss–Horten-ferja er den mest trafikkerte i landet. Skjer det noko uføresett, som då dei tilsette blei tatt ut i LO-streik i fjor, veks køane på begge sider av fjorden.

Foto: Terje Bendiksby / AP / NTB

ØkonomiSamfunn
Marita Liabø

Ferja, ein livsnerve for mange, er eigd av folk vi ikkje aner kven er, utanfor vår kontroll.

Det blei teater av Brynjulf Jung Tjønns sterke og prislønte diktsamling.

Det blei teater av Brynjulf Jung Tjønns sterke og prislønte diktsamling.

Foto: Den Nationale Scene

Meldingar

Sterkt og poetisk om etnisk utanforskap

Ei enkel, framifrå framsyning om vondskapen som synest å ha bite seg fast i oss.

Jan H. Landro
Det blei teater av Brynjulf Jung Tjønns sterke og prislønte diktsamling.

Det blei teater av Brynjulf Jung Tjønns sterke og prislønte diktsamling.

Foto: Den Nationale Scene

Meldingar

Sterkt og poetisk om etnisk utanforskap

Ei enkel, framifrå framsyning om vondskapen som synest å ha bite seg fast i oss.

Jan H. Landro

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis