JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

TeaterMeldingar

Reinspikka kitsch

Der filmen kjendest rotekte, er musikalen eit melodrama.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Hans Marius Hoff Mittet spelar hovudrolla som den heimvende dirigenten som tek over blandakoret i bygda.

Hans Marius Hoff Mittet spelar hovudrolla som den heimvende dirigenten som tek over blandakoret i bygda.

Foto: Lars Opstad

Hans Marius Hoff Mittet spelar hovudrolla som den heimvende dirigenten som tek over blandakoret i bygda.

Hans Marius Hoff Mittet spelar hovudrolla som den heimvende dirigenten som tek over blandakoret i bygda.

Foto: Lars Opstad

3106
20200207
3106
20200207

Oslo Nye Teater

Kay Pollak, Carin Pollak og Fredrik Kempe:

Så som i himmelen

Omsett av Teodor Janson
Regi: Kim Bjarke og Synne Teksum
Scenografi: Gjermund Andresen
Musikalsk ansvarleg: Simon Revholt

Den svenske filmen Så som i himmelen var ein vidt omtykt kinosuksess for 15–16 år sidan. Det var ei sympatisk og velspela historie om ein kar i midtlivskrise som vender attende til heimbygda si og vert konfrontert med det gjennomsiktige bygdemiljøet han rømde frå. Han overtek eit kyrkjekor, og i møte med menneska der får han gamle og nye konfliktar, og ein ny kjærleik, midt i fjeset.

Filmen gjekk rett heim i Noreg òg, og songen frå filmen, «Gabriellas sång», vart straks ein obligatorisk programpost i norske bryllaup, gravferder og 40-, 50- og 60-årsdagar.

Nær parodisk

Med filmen i minnet går vi eigentleg varme om hjartet for å sjå musikalversjonen, som har vore ein kolossal suksess i Stockholm. Skal ein døme etter publikumsreaksjonane på premieren, vil han verte det i Oslo òg. Det må likevel vere lov å seie følgjande: Alle originalsujett toler ikkje like godt å verte musikal. Om Så som i himmelen har tolt det, må såleis òg vere ei smakssak.

Musikal er så mangt, og smaken er sjølvsagt som baken. Den moderne musikalen, som Andrew Lloyd Webber og dei samtidige etablerte, er ofte smektande og sentimental, svært gjenkjenneleg i typen melodiar. I musikalen Så som i himmelen merkar vi med ein gong at musikken er så sjangertypisk at han nærmar seg det parodiske.

Til å byrje med tenker vi at OK, musikal er klisjé og skal vere det, vi får berre svelgje unna. Men det blir verre å akseptere at den rotekte skildringa, som vi vart overtydde om i filmen, er vorten til ei blanding av grov folkekomedie og nærast smaklaust melodrama. Det er heilt umogleg å tru på at hovudpersonen Daniel, som Hans Marius Hoff Mittet elles både spelar og syng med verdig djupn, skal kunne engasjere seg i så grunne karikaturpersonar. Det er ikkje skodespelarane si skuld, særleg ikkje Niklas Gundersen, som spelar ein koneplagar med skremmande realisme.

Låtteleggjering

Men elles: Her er det forferdeleg nok sjølve musikalsjangeren som forflatar og låtteleggjer stoffet. Direkte pinlege vert dei overflatiske fokusa på den forslåtte Gabriella, den overvektige Holmfrid og det problematiserte presteekteparet. Trine Wenberg Svensen og Johannes Joner gjer ærleg innsats som dei to sistnemnde, men dette kan ein ikkje berge. Det er rett og slett for platt. (Om prestar som skjemmest over eiga sexglede, skreiv Oskar Braaten alt i 1925, i Den store barnedåpen. Den gongen var det nok eit poeng i det, men no?)

Songnummera vart tiljubla med nærast hysterisk åtgaum på premieren. Kvar sin smak. Det er ingenting å utsetje på songrøystane, og det er bra spenst i orkesteret. At heilskapen likevel skurrar, kan det vere mange grunnar til. Men det kan òg vere noko med den svenske folkesjela. Ho er ikkje lik vår, sjølv om svenskane er dei aller næraste grannane våre.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Oslo Nye Teater

Kay Pollak, Carin Pollak og Fredrik Kempe:

Så som i himmelen

Omsett av Teodor Janson
Regi: Kim Bjarke og Synne Teksum
Scenografi: Gjermund Andresen
Musikalsk ansvarleg: Simon Revholt

Den svenske filmen Så som i himmelen var ein vidt omtykt kinosuksess for 15–16 år sidan. Det var ei sympatisk og velspela historie om ein kar i midtlivskrise som vender attende til heimbygda si og vert konfrontert med det gjennomsiktige bygdemiljøet han rømde frå. Han overtek eit kyrkjekor, og i møte med menneska der får han gamle og nye konfliktar, og ein ny kjærleik, midt i fjeset.

Filmen gjekk rett heim i Noreg òg, og songen frå filmen, «Gabriellas sång», vart straks ein obligatorisk programpost i norske bryllaup, gravferder og 40-, 50- og 60-årsdagar.

Nær parodisk

Med filmen i minnet går vi eigentleg varme om hjartet for å sjå musikalversjonen, som har vore ein kolossal suksess i Stockholm. Skal ein døme etter publikumsreaksjonane på premieren, vil han verte det i Oslo òg. Det må likevel vere lov å seie følgjande: Alle originalsujett toler ikkje like godt å verte musikal. Om Så som i himmelen har tolt det, må såleis òg vere ei smakssak.

Musikal er så mangt, og smaken er sjølvsagt som baken. Den moderne musikalen, som Andrew Lloyd Webber og dei samtidige etablerte, er ofte smektande og sentimental, svært gjenkjenneleg i typen melodiar. I musikalen Så som i himmelen merkar vi med ein gong at musikken er så sjangertypisk at han nærmar seg det parodiske.

Til å byrje med tenker vi at OK, musikal er klisjé og skal vere det, vi får berre svelgje unna. Men det blir verre å akseptere at den rotekte skildringa, som vi vart overtydde om i filmen, er vorten til ei blanding av grov folkekomedie og nærast smaklaust melodrama. Det er heilt umogleg å tru på at hovudpersonen Daniel, som Hans Marius Hoff Mittet elles både spelar og syng med verdig djupn, skal kunne engasjere seg i så grunne karikaturpersonar. Det er ikkje skodespelarane si skuld, særleg ikkje Niklas Gundersen, som spelar ein koneplagar med skremmande realisme.

Låtteleggjering

Men elles: Her er det forferdeleg nok sjølve musikalsjangeren som forflatar og låtteleggjer stoffet. Direkte pinlege vert dei overflatiske fokusa på den forslåtte Gabriella, den overvektige Holmfrid og det problematiserte presteekteparet. Trine Wenberg Svensen og Johannes Joner gjer ærleg innsats som dei to sistnemnde, men dette kan ein ikkje berge. Det er rett og slett for platt. (Om prestar som skjemmest over eiga sexglede, skreiv Oskar Braaten alt i 1925, i Den store barnedåpen. Den gongen var det nok eit poeng i det, men no?)

Songnummera vart tiljubla med nærast hysterisk åtgaum på premieren. Kvar sin smak. Det er ingenting å utsetje på songrøystane, og det er bra spenst i orkesteret. At heilskapen likevel skurrar, kan det vere mange grunnar til. Men det kan òg vere noko med den svenske folkesjela. Ho er ikkje lik vår, sjølv om svenskane er dei aller næraste grannane våre.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Foto: Dustin Chambers / Reuters / NTB

UtanriksSamfunn

Overkorrigeringa

NEW YORK: Mark Lilla fekk enorm merksemd for sin diagnose av presidentvalet i USA i 2016. Eg oppsøker han for å få oppdaterte psykologiseringar av den amerikanske folkesjela anno 2024.

Ida Lødemel Tvedt
Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Foto: Dustin Chambers / Reuters / NTB

UtanriksSamfunn

Overkorrigeringa

NEW YORK: Mark Lilla fekk enorm merksemd for sin diagnose av presidentvalet i USA i 2016. Eg oppsøker han for å få oppdaterte psykologiseringar av den amerikanske folkesjela anno 2024.

Ida Lødemel Tvedt
Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.

Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.

Foto: Ole Berg-Rusten / NTB

Samfunn
Eva Aalberg Undheim

Eit spørsmål om kontroll

I rapport etter rapport kritiserer Riksrevisjonen statlege institusjonar for feil og manglar. Men kva kjem det eigentleg ut av kritikken?

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Foto: Samlaget

BokMeldingar
ArildBye

Ein av oss

Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.

Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.

Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.

Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB

IntervjuSamfunn
Christiane Jordheim Larsen

Nato-toppen som sa det han tenkte

Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.

Feature

Greske byggjeklossar

Eg dreg til Kreta og lærer om skilnaden på tyske og britiske turistar.

May Linn Clement
Feature

Greske byggjeklossar

Eg dreg til Kreta og lærer om skilnaden på tyske og britiske turistar.

May Linn Clement

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis