JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

TeaterMeldingar

Møte utan kontakt

Ein ung manns avskilsreise er trist, men aldri heilt rørande.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Carl Martin Eggesbø spelar hovudrolla som den heimvende sonen.

Carl Martin Eggesbø spelar hovudrolla som den heimvende sonen.

Foto: Pernille Sandberg

Carl Martin Eggesbø spelar hovudrolla som den heimvende sonen.

Carl Martin Eggesbø spelar hovudrolla som den heimvende sonen.

Foto: Pernille Sandberg

1750
20221216
1750
20221216

Det Norske
Teatret, scene 2:

Jean-Luc Lagarce:

Berre verdas undergang

Omsett av Margunn Vikingstad
Regi: Johannes Holmen Dahl
Scenografi/kostyme: Nia Damerell
Musikk av Alf Lund Godbolt og Johan Bakken
Koreografi: Kristin Ryg Helgebostad

Det er ikkje heilt lett å skjøne at stykket scene 2 no spelar, byggjer på eit skodespel som i filmatisert form har vunne pris i Cannes og er skrive av ein alt legendarisk dramatikar.

Framsyninga som her vert presentert, verkar merkeleg usamanhengande, fragmentarisk og nærast utan haldepunkt i det stykket skal handle om, ifølgje førehandsomtala.

Ein ung mann kjem heim til familien, for fyrste gong på mange år, for å fortelje dei at han skal døy. Han får aldri heilt sagt det.

Distansert

Alle har nok med sitt, dei er bitre både på han og på eige liv. Dette er for så vidt eit skarpt og kraftig utgangspunkt for eit drama. Men så distansert og outrert som personskildringane fortonar seg her, nærast som parodiar på mennesketypar, får vi aldri nokon medlevande kontakt med dei.

Den evnerike unge Carl Martin Eggesbø syner eit imponerande fysisk overskot i ei ti minutts danseinnleiing. Det blir berre så altfor lenge, og vi får aldri noka forklåring på kvifor stykket skal byrje slik. Heller ikkje skjøner vi kva som er meininga med scenografien, ei elefantisk airconditionvifte av lysrøyr.

Eit lyspunkt

Den eigentleg einaste på scenen som tidvis interesserer, er Frode Winther som hovudpersonens ubalanserte storebror. Her skyt det i det minste noko opp som vi vert forvitne på.

Elles gjekk vi synd å seie heller upåverka ut frå denne teaterhendinga.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Det Norske
Teatret, scene 2:

Jean-Luc Lagarce:

Berre verdas undergang

Omsett av Margunn Vikingstad
Regi: Johannes Holmen Dahl
Scenografi/kostyme: Nia Damerell
Musikk av Alf Lund Godbolt og Johan Bakken
Koreografi: Kristin Ryg Helgebostad

Det er ikkje heilt lett å skjøne at stykket scene 2 no spelar, byggjer på eit skodespel som i filmatisert form har vunne pris i Cannes og er skrive av ein alt legendarisk dramatikar.

Framsyninga som her vert presentert, verkar merkeleg usamanhengande, fragmentarisk og nærast utan haldepunkt i det stykket skal handle om, ifølgje førehandsomtala.

Ein ung mann kjem heim til familien, for fyrste gong på mange år, for å fortelje dei at han skal døy. Han får aldri heilt sagt det.

Distansert

Alle har nok med sitt, dei er bitre både på han og på eige liv. Dette er for så vidt eit skarpt og kraftig utgangspunkt for eit drama. Men så distansert og outrert som personskildringane fortonar seg her, nærast som parodiar på mennesketypar, får vi aldri nokon medlevande kontakt med dei.

Den evnerike unge Carl Martin Eggesbø syner eit imponerande fysisk overskot i ei ti minutts danseinnleiing. Det blir berre så altfor lenge, og vi får aldri noka forklåring på kvifor stykket skal byrje slik. Heller ikkje skjøner vi kva som er meininga med scenografien, ei elefantisk airconditionvifte av lysrøyr.

Eit lyspunkt

Den eigentleg einaste på scenen som tidvis interesserer, er Frode Winther som hovudpersonens ubalanserte storebror. Her skyt det i det minste noko opp som vi vert forvitne på.

Elles gjekk vi synd å seie heller upåverka ut frå denne teaterhendinga.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Foto: Pxhere.com

Frå matfatetKunnskap

Olivenolje

Jomfruer veit visst ikkje alltid å ta seg betalt.

Siri Helle
Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Foto: Pxhere.com

Frå matfatetKunnskap

Olivenolje

Jomfruer veit visst ikkje alltid å ta seg betalt.

Siri Helle

Foto: Paal Audestad

BokMeldingar

Ho som får ting til å skje

I Jægtnes’ fantasifulle soge går fakta og fiksjon opp i ein medrivande heilskap.

Hilde Vesaas

Foto: Paal Audestad

BokMeldingar

Ho som får ting til å skje

I Jægtnes’ fantasifulle soge går fakta og fiksjon opp i ein medrivande heilskap.

Hilde Vesaas

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis