Det Norske Teatret

Astrid Lindgren:

Ronja Røvardotter

Dramatisert av Annina Enckell
Omsett av Marit Tusvik
Musikk: Björn Isfält
Regi: Catrine Telle
Scenografi: Tore Sæther
Koreografi: Oleg Glushkov
Kostymedesign: Anette Werenskiold

Den siste store barneboksuksessen til Astrid Lindgren var ein lun og fengslande leik med gamal nordisk folketru, på borns premissar. Røvarar, vette og underjordiske er fenomen frå folkeeventyra, og der er dei naturleg heime.

Historia i Ronja Røvardotter er om konflikten mellom to røvarfamiliar, ein konflikt som vert spissa ved at dottera i den eine og sonen i den andre røvarfamilien vert uskiljelege vener. Då ventar det flukt ut i den farlege skogen og mange farlege samanstøytar, ikkje så ulikt det som skjer i Shakespeares Romeo og Julie og Leiken i skogen (As You Like It).

Det Norske Teatret har sett mykje gode krefter inn i ei effektfull og musikalsk velklingande oppsetjing, men grepet med å plassere handlinga i eit krigsherja område, med traumatiserte born i staden for småvette, vert litt for insisterande aktuelt. Her skal ein snakke om TV og chips og bilar mellom primitive menneske som bur i ei steinborg.

Vi tviler på at den yngre garden av teatergjengarar kjøper dette. Det kostar elles å seie det, men filmklassikaren skuggar litt for opplevinga når barne­hovudrollene blir spelte av vaksne, trass i fint oppfatta tolkingar av Thea Lambrechts Vaulen (Ronja) og Peiman Azizpour (Birk). Heller ikkje tykkjer vi ein bør få høyre «dra til helvete» gjentekne gonger i eit barnestykke. Men vi er kan hende pripne.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.