Nationaltheatret

Ludvig Holberg:

Jeppe på Berget

Omarbeiding ved Christian Lollike og Njål Helge Mjøs
Regi: Christian Lollike
Scenografi og kostyme: Christian Lollike

Det er gjort mange forsøk på å friske opp den patinerte klassikaren Jeppe på Berget. Konge-for-ein-dag-formelen, som jo er brukt i andre stykke òg, er jo eit hendig utgangspunkt for sosial satire. Nokre gonger blir den fattige og fulle bonden Jeppe tragisk, andre gonger berre hylande morosam.

Denne gongen, i eit nær sakralt scenerom, får vi først sjå ei Nille som horar seg til ekstra hushaldsinntekter medan sonen ser på, og ein Jeppe som sit bakfull og halvpåkledd. Han har ei truse på anklane og ei anna truse på underlivet. (Det er det jo ingen som har, men her vil ein visst utfordre og så ikkje gjere det likevel.)

Bortsett frå eit par fine scener med Jeppe og Jakob Skomakar, lett filosofiske og artistisk elegante, tek framsyninga over i temmeleg vulgære skildringar av baronen og hoffet hans. Dei dyktige, men lite morosame unge skodespelarane stoppar fleire gonger opp og ventar på spontan lått og applaus for open scene. Det får dei diverre ikkje.

Eindride Eidsvold og ensemblet gjer sitt profesjonelt beste, men her kunne både instruktør og skodespelarar teke lærdom av til dømes Bette Midler. Vil ein leike seg med vulgaritetsomgrepet, må ein gjere det på eit vis så det hevar seg over det vulgære. Då blir det morosamt. Det blir det ikkje her.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.