Nationaltheatret / Torshovteateret

Henrik Ibsen:

Et dukkehjem

Tilrettelegging og regi: Mattis Herman Nyquist
Scenografi og lys: Øyvind Wangensteen
Komponist: Nils Martin Larsen

Dei største teaterklassikarane har gjerne både ei ytre handling, som vi smiler litt av i ettertid, og ei indre, som syner seg forbløffande eviggyldig. Når vi ser Mattis H. Nyquists Ibsen-variant på Torshovteateret, der personane snakkar og fører seg som unge menneske av i dag, vert vi først skeptiske, men snart overtydde.

Dialogane har med små uventa grep fått fornya tyding, og mann og kone-leiken, som først fortonar seg skrudd i moderne bunad, vert fort mest skremmande aktuell. Denne dokkeheimen er ikkje ei stove med stol, bord og dører, men to sirkelrunde element, golv og tak, i mjølkekvitt glas, ein opplyst liten arena.

I dette universet møter vi dei fem velkjende menneska som alle skal gjennom eit avgjerande vendepunkt i livet. Vi har ofte røynt at Ibsen-stykka vert låtteleggjorde og berre meir antikverte enn nokon gong når ein freistar å modernisere dei. Men denne gongen er det faktisk gjort på alvor, og då vert ekteskapskrisa mellom Nora (Mariann Hole) og Helmer (Nils Jørgen Kaalstad) meir engasjerande, og betre forståeleg frå ståstaden til båe, enn vi kan hugse å ha sett det før. Dokkeheimen på Torshov kan tyde på at ein endeleg er nær ved å knekkje koden: Ibsen i dag, på scenen.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.