Teater
Ganske rett, berre omvendt
Energien er medrivande, men teksten innvikla.
Ensemblet er utvida med tilsette frå prosjektet NyeNational.
Foto: Øyvind Eide
Eit stykke moderne amerikansk dramatikk har no funne vegen til Amfiscenen. Det er eit slags dystopisk skodespel frå ein tekstredaksjon, der eit team prøver å utarbeide nye historier, men mot ein bakgrunn av kaotiske omstende. Grovt sett er det eit brennaktuelt samtidsbilete nett no. Kor mykje fiksjon treng vi for tida? Samstundes ser vi jo den klassiske modellen med historier som redningsplankar i krisesituasjonar, ein modell vi kan følge heilt attende til 1001 natt.
Stykket av Annie Baker er likevel ikkje heile tida noko vanleg framflytande drama, her vert vi flytta fram og attende mellom nær-realistiske parti og meir absurde, draumeaktige sekvensar. Noko av det er fengslande, til tider vittig. Men det er tydeleg at framsyninga kjempar seg mot ein mest hypnotisk publikumsappell som aldri heilt vert oppnådd.
Ensemblet er denne gongen gjort rikare med ein gjeng kalla NyeNational, som er tilsette ved teateret i ein prosjektperiode. Dei har alle eit heftig og fint balansert nærvær, og dei hevdar seg utmerkt saman med veteranar som Eindride Eidsvold, Øystein Røger og Sigurd Myhre. Når vi likevel ikkje vert heilt engasjerte, kjem det nok mest av ein tekst som her er for massivt episk til å leve godt på scenen, ja, sjølv om vi veit at stykket har gjort lykke i USA og i London.
Scenebiletet er mest dominert av eit stort langbord og hengande lyspærer, og nokre gonger får vi mystiske animasjonsbilete av undersjøiske vesen. Heilt lett å orientere seg i dette universet er det ikkje. Men tittelen på stykket, Antipodene, kan vel òg forståast som at heile livsoppfatninga vår kan ha sitt motstykke, og altså kan opplevast som det stikk motsette av det vi trur vi har opplevd. Eller noko slikt.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
