Fritt etter Shakespeare – på rutine
Ny vri på gammal travar glir ned, men overraskar ikkje.
Ensemblet på scenen i Shakespeare-komedien som tek for seg kvardagsmirakel, feilaktig identitet og dobbeltsyn.
Foto: Erik birkeland / Tingh
Teatret Vårt
William Shakespeare:
Tvillingene (The Comedy of Errors)
Versjonering og regi: Kjetil Bang-Hansen
Scenografi og kostyme: Even Børsum
Regionteateret for Møre og Romsdal, Teatret Vårt i Molde, feirar 50-årsjubileum i haust. Til jubileumsframsyning har dei valt å invitere ein av gründerane, Kjetil Bang-Hansen, til å setje opp den same komedien han fekk opne teateret med i 1972, nemleg Tvillingene av Shakespeare.
Attpåtil er to av skodespelarane frå den gongen, Nils Vogt og Kirsten Hofseth, inviterte som gjester til å spele i sjølvsame komedie ein gong til, om enn ikkje i same roller som då. Det er eit tiltalande repertoarval, og sikkert populært for eit lokalt publikum med godt langtidsminne.
Forvikling og eventyr
Utfordringa med Shakespeares komediedramatikk er at dei fleste stykka er både forviklingsfarsar og poetiske eventyrspel, samstundes. Det er heller sjeldan vi ser framsyningar som meistrar denne balansen fullt ut. Utan å ha sett tolkinga til Bang-Hansen i 1972 skjøner vi likevel fort at dette ikkje er noka faksimileoppsetjing à la The Mousetrap, Agatha Christie-stykket som har gått 71 år i London.
Tvillingene er denne gongen ei effektiv, komprimert teaterhending i vår tids teaterspråk, både tekstleg og musikalsk ein gjennomført svingom mellom det tidlause og det lett gjenkjenneleg dagsaktuelle. Scenebiletet er ein liten dreiescene som syner eit antyda småbylandskap på framsida og nærast eit dokkehusmiljø på baksida. Assosiasjonane går faktisk fort til den standardiserte scenografien på Thorbjørn Egners Kardemomme by.
føreseieleg
Stykket er hovudsakleg tufta på to skodespelarar og deira vitalitet til å spele to personlegdomar, både seg sjølv og sin eigen tvillingbror. Det kan bli moro når det lukkast, og det er i og for seg ingen fare når skodespelarane er Nils Vogt og Kim Haugen.
Når vi likevel ikkje ler så mykje som vi hadde venta, kjem det nok av at komedierutinane verkar heller velbrukte og føreseielege, og publikumsfriande songinnslag som «Stjæl litt fra Shakespeare» er rett og slett, ja, orsak, direkte smisking for galleriet.
Resten av skodespelar-
ensemblet kjem liksom aldri heilt til sin rett, heller ikkje den flotte Kirsten Hofseth, som har glitra i så mange store roller heilt sidan 60-talet. Her er ho mest sett til å sitere lyriske Shakespeare-liner frå heilt andre stykke enn Tvillingene. Det fungerer ikkje fullt ut, og det stadfestar diverre at ein heller ikkje denne gongen har heilt greidd å formidle meisterens kombinasjon av situasjonskomikk og poesi.
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Teatret Vårt
William Shakespeare:
Tvillingene (The Comedy of Errors)
Versjonering og regi: Kjetil Bang-Hansen
Scenografi og kostyme: Even Børsum
Regionteateret for Møre og Romsdal, Teatret Vårt i Molde, feirar 50-årsjubileum i haust. Til jubileumsframsyning har dei valt å invitere ein av gründerane, Kjetil Bang-Hansen, til å setje opp den same komedien han fekk opne teateret med i 1972, nemleg Tvillingene av Shakespeare.
Attpåtil er to av skodespelarane frå den gongen, Nils Vogt og Kirsten Hofseth, inviterte som gjester til å spele i sjølvsame komedie ein gong til, om enn ikkje i same roller som då. Det er eit tiltalande repertoarval, og sikkert populært for eit lokalt publikum med godt langtidsminne.
Forvikling og eventyr
Utfordringa med Shakespeares komediedramatikk er at dei fleste stykka er både forviklingsfarsar og poetiske eventyrspel, samstundes. Det er heller sjeldan vi ser framsyningar som meistrar denne balansen fullt ut. Utan å ha sett tolkinga til Bang-Hansen i 1972 skjøner vi likevel fort at dette ikkje er noka faksimileoppsetjing à la The Mousetrap, Agatha Christie-stykket som har gått 71 år i London.
Tvillingene er denne gongen ei effektiv, komprimert teaterhending i vår tids teaterspråk, både tekstleg og musikalsk ein gjennomført svingom mellom det tidlause og det lett gjenkjenneleg dagsaktuelle. Scenebiletet er ein liten dreiescene som syner eit antyda småbylandskap på framsida og nærast eit dokkehusmiljø på baksida. Assosiasjonane går faktisk fort til den standardiserte scenografien på Thorbjørn Egners Kardemomme by.
føreseieleg
Stykket er hovudsakleg tufta på to skodespelarar og deira vitalitet til å spele to personlegdomar, både seg sjølv og sin eigen tvillingbror. Det kan bli moro når det lukkast, og det er i og for seg ingen fare når skodespelarane er Nils Vogt og Kim Haugen.
Når vi likevel ikkje ler så mykje som vi hadde venta, kjem det nok av at komedierutinane verkar heller velbrukte og føreseielege, og publikumsfriande songinnslag som «Stjæl litt fra Shakespeare» er rett og slett, ja, orsak, direkte smisking for galleriet.
Resten av skodespelar-
ensemblet kjem liksom aldri heilt til sin rett, heller ikkje den flotte Kirsten Hofseth, som har glitra i så mange store roller heilt sidan 60-talet. Her er ho mest sett til å sitere lyriske Shakespeare-liner frå heilt andre stykke enn Tvillingene. Det fungerer ikkje fullt ut, og det stadfestar diverre at ein heller ikkje denne gongen har heilt greidd å formidle meisterens kombinasjon av situasjonskomikk og poesi.
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Resten av skodespelarensemblet kjem liksom aldri heilt til sin rett.
Fleire artiklar
Tekniske problem mellom Carlsen og Niemann.
Foto: Chess.com
Skandaleduellen
«Før Speed Chess Championship var eg 'gira'. Dette var så spanande som moderne sjakk kan vera.»
Kor mykje skal den enkelte forelder ha å seie over barnet? Spørsmålet er til vurdering når barnelova skal oppdaterast.
Foto: Sara Johannessen Meek / NTB
Flytterett eller vetorett?
Skal mor eller far kunne ta med seg barna og flytte langt bort etter eit samlivsbrot? Barne- og familiedepartementet vil gjere det vanskelegare for fleire, men møter motstand.
Den norske komponisten Sigurd Lie (1871–1904).
Klår kulokk
Der er både norsk og tysk nasjonalromantikk i Sigurd Lies romansar.
Gulrotsuppe med eit dryss graslauk og olivenolje.
Foto: Dagfinn Nordbø
Suppehimmelen
«Eg skjønar meg ikkje på kakebakst, for oppskriftene er så biskopstrenge, dei har lite slingringsmon for kreative påhitt.»
Jasmine Trinca i hovudrolla som Maria Montessori, som med ein ny pedagogikk la grunnlaget for montessoriskular over heile verda.
Foto: Another World Entertainment
Traust revolusjon
Det er null nytt i filmen om nyskapingane til Maria Montessori.