Det Norske Teatret

Toril Goksøyr og
Camilla Martens:

Bror

Regi: Goksøyr & Martens
Scenografi og kostyme: Olav Myrtvedt
Lyddesign: Sigrun Merete Mongstad
Lysdesign: Ingeborg Staxrud Olerud
Dramaturg: Anders Hasmo

Dei to teatermakarane Toril Goksøyr og Camilla Martens har dei siste åra gjeve oss teatrale nærbilete av ålmenne livssituasjonar og livsfasar, lett identifiserbare konfliktar, og dei har gjort det med til dels frapperande overtydingskraft. Dei har sine spesielle forteljeteknikkar, som vi etter kvart byrjar å kjenne, men det kjennest likevel ikkje som om dei spelar same plata opp att. Dei har ein eigen stil.

Framsyninga Bror, som dei no spelar på Det Norske Teatret, er tredelt og kombinerer for så vidt fleire av presentasjonsformene til duoen. Fyrste del er eit såkalla vandreteater, der vi tilskodarane vert utstyrte med hovudsett og går ein rusletur ned Rosenkrantz’ gate til Honnørbrygga og opp att, og med ei høyrespelakt på øyret som heile tida fortel kvar vi skal gå, og kva tid vi skal stogge.

Deretter vert vi viste inn til hovudscena på Det Norske Teatret, for høvet ombygd til ein stillasscene, der vi sit høgt på strå og ser på ei teaterhending i fugleperspektiv, framleis med lyd på øyret. Her får vi først akt 2, eit lite, neorealistisk myldredrama, plassert på ein sjukeheim, der mange ting går føre seg samstundes. Og til slutt, etter eit elegant sceneskifte, er vi i ein familieheim der skodespelmodellen er nærare eit tradisjonelt realistisk drama.

Den raude tråden i det heile er historia om ein ung mann som har hamna i ei livskrise utan synleg naudutgang. Han har køyrt seg på rumpa med den personlege økonomien, er skild og har ein tiåring han ikkje har høve til å stille sømeleg opp for. Han har eit traumatisert tilhøve til foreldre og søsken og til eksen.

Etter som stykket skrid fram, synest familietilhøva å vere så dysfunksjonelle at vi ser stendig klårare vegen som har gått mot stupet. Ingenting tyder på at det her har vore vald, alkoholmisbruk eller konkret omsorgssvikt. Men dei vaksne borna i familien synest ikkje dei har fått den merksemda dei trong. («Trudde du vi hadde det bra, mor, berre for at vi ikkje klaga?»)

Ensemblet, med mellom andre Oddgeir Thune som bror og Agnes Kittelsen, Julie Moe Sandø og Maren Johanne Olufsen som systrer, for ikkje å gløyme Marianne Krogh som mor og Casper Falck-Løvås som tiåringen, alle gjer dei ein stram og intens innsats i ein leverapport som i større eller mindre grad kunne handle om dei fleste av oss. Kan hende alle.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.