Eit rulleskøytelivsløp på ein time
Kari-Ann Grønsund fortel med smil om eit liv med tøffe tak.
Kari-Ann Grønsund har Tove Kragset som musikalsk følgje på scena.
Foto: Bård Gundersen
Oslo Nye,
Teaterkjeller’n
Kari-Ann Grønsund:
Kari-Ann – ærlig fortalt
Regi: Petter Næss
Musikalsk følgje: Tove Kragset
Lysdesign: Anders Audum
Dramaturgi: Myrann Sørbøe og Marianne Sævig
Teatersjangeren «sjølvbiografisk standup» breier stendig om seg på norske scener, og no byrjar vi å bli fortrulege med at dette er ein etablert del av repertoaret. Sjangeren har nok kome av di medieinntrykka i dag er så mange og teateret synest det må finne ein plass i dette direkte, rett-på-klimaet som tradisjonelt sett er teateret fjernt, iallfall om ein tenkjer på teater som fiksjon, ein arena for å representere noko anna enn seg sjølv. Utfordringa er sjølvsagt at dette er eit grenseland mellom fiksjon og dokumentar. Det som vert fortalt, gjev seg ut for å vere sant, men like fullt er det ei regissert framsyning, planlagd i minste detalj og spela etter same lest kvar kveld.
Den likande skodespelaren Kari-Ann Grønsund har vore ein del av andletet til Oslo Nye Teater i nær 45 år. Nett av di Oslo Nye Teater er eit komedieteater, er det naturleg at vi assosierer henne med muntre, trivelege rollefigurar. Når ho no i si eiga personlege form kan fortelje at livet hennar ikkje alltid har gått på skjener, men tidvis har innehalde både påkjenningar og overraskingar av eventyrleg art, er det ikkje vanskeleg å ta henne på alvor, både i teatral og menneskeleg forstand. Det intime spelelokalet Teaterkjeller’n gir ikkje mykje rom for å skjule seg bak opplagde klisjear, og Grønsund meistrar vakkert å halde både ein profesjonell kontroll over «showet» – og å vere ekte, autentisk.
Ein tilsett ved Oslo Nye Teater sa ein gong til meg at det hjartelege ved Kari-Ann Grønsund ikkje berre var skodespel. Ho er slik, sa han. Heile mennesket er jo berre eit stort hjarte. Det kan ein merke i Teaterkjeller’n òg.
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Oslo Nye,
Teaterkjeller’n
Kari-Ann Grønsund:
Kari-Ann – ærlig fortalt
Regi: Petter Næss
Musikalsk følgje: Tove Kragset
Lysdesign: Anders Audum
Dramaturgi: Myrann Sørbøe og Marianne Sævig
Teatersjangeren «sjølvbiografisk standup» breier stendig om seg på norske scener, og no byrjar vi å bli fortrulege med at dette er ein etablert del av repertoaret. Sjangeren har nok kome av di medieinntrykka i dag er så mange og teateret synest det må finne ein plass i dette direkte, rett-på-klimaet som tradisjonelt sett er teateret fjernt, iallfall om ein tenkjer på teater som fiksjon, ein arena for å representere noko anna enn seg sjølv. Utfordringa er sjølvsagt at dette er eit grenseland mellom fiksjon og dokumentar. Det som vert fortalt, gjev seg ut for å vere sant, men like fullt er det ei regissert framsyning, planlagd i minste detalj og spela etter same lest kvar kveld.
Den likande skodespelaren Kari-Ann Grønsund har vore ein del av andletet til Oslo Nye Teater i nær 45 år. Nett av di Oslo Nye Teater er eit komedieteater, er det naturleg at vi assosierer henne med muntre, trivelege rollefigurar. Når ho no i si eiga personlege form kan fortelje at livet hennar ikkje alltid har gått på skjener, men tidvis har innehalde både påkjenningar og overraskingar av eventyrleg art, er det ikkje vanskeleg å ta henne på alvor, både i teatral og menneskeleg forstand. Det intime spelelokalet Teaterkjeller’n gir ikkje mykje rom for å skjule seg bak opplagde klisjear, og Grønsund meistrar vakkert å halde både ein profesjonell kontroll over «showet» – og å vere ekte, autentisk.
Ein tilsett ved Oslo Nye Teater sa ein gong til meg at det hjartelege ved Kari-Ann Grønsund ikkje berre var skodespel. Ho er slik, sa han. Heile mennesket er jo berre eit stort hjarte. Det kan ein merke i Teaterkjeller’n òg.
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stillinga i VM-kampen mellom Ding Liren og Gukesh var 4–4 etter 8 av 14 parti.
Foto: Eng Chin An / FIDE
Sjakken lever vidare som eit kuriosum og freak-show, noko som passar meg ganske bra i denne spalta, skriv Atle Grønn.
Når den ambisiøse kokken Almut (Florence Pugh) møter nyskilde Tobias (Andrew Garfield), endrar livet seg for alltid.
Foto: Ymer Media
At eg tek til tårene, betyr ikkje at eg elskar We Live in Time.
Gjennom foto og tekst dokumenterte Maria Gros Vatne eit annleis liv på bloggen Wildandfree.no. Ho og mannen Nik Payne forlét bylivet og trygge jobbar til fordel for økologisk gardsbruk og heimeskule. Her ser me sonen Falk.
Foto: Maria Gros Vatne
Frå draum til sorg
Ukjent landskap vinn den eine prisen etter den andre. No er den å finne på lista over filmar som er kvalifiserte til vurdering av Oscar-akademiet i kategorien «Beste dokumentarfilm».
Peter Flamm (1891–1963) var ein tysk lege med jødisk familiebakgrunn som i 1926 gjorde furore med debutromanen.
Foto: Otto Kurt Vogelsang / Ullstein bild
«Jeg? er ein djupt fascinerande og høgst moderne tekst om sinnsforvirring og dobbeltgjengeri»
Marie Blokhus, Gard Skagestad og Kirsti Refseth spelar stykket til den tyske dramatikaren Marius von Mayenburg.
Foto: Monica Tormassy / Det Norske Teatret
Kven har makt over kven?
Velspelt om medviten og umedviten makt, sanning, manipulasjon og illusjon.