Det Norske Teatret, Rommen Scene

Don Martin / Zeshan Shakar:

Linje 5

Regi: Cici Henriksen og Hedda Sandvig
Scenografi og kostyme: Even Børsum

Den norske rap- og hiphopartisten Don Martin har alt i nokre år vore ein frisk og original samtidskommentator, ikkje minst i høve til tilpassingsproblematikken mellom dei kritkvite og dei ikkje-kvite i den norske storbyjungelen.

Stykket han no har skrive (saman med Zeshan Shakar) og opptrer i, presenterer nokre enkle, tiltalande kvardagsskisser av menneske på Grorud-bana, denne langstrakte T-baneruta som dreg seg som ein lang orm frå vest til aust og attende i hovudstaden vår. Dei reisande om bord er òg typiske døme på mangfaldet av menneske på denne ruta.

Det er ingen stor og lagnadssvanger dramatikk som går føre seg her, men vi får sjå og høyre korte møte, tilløp til konfliktar, tilløp til nye vennskap og tilnærmingar, alt med svært identifiserbar valør for dei som bur og går rundt i ein norsk storby – eller OK, Oslo, då.

Og samspelet mellom dei durkdrivne Det Norske Teatret-veteranane Marianne Krogh og Per Schaanning og dei unge, spontane aktørane med meir «ræppa» spelestil er stemt saman i ein forbløffande, overtydande heilskap.

Alle gjer det bra, men mykje kviler på Jenny Mueni Ndunda, som i dialog med venninne, med full mann og med tidlegare barnehagetante eksponerer ein heil liten skala av ulike inntrykk og uttrykk, ein frodig og sterkt appellerande prestasjon.

Dei fleste av oss opplever nok ikkje til dagleg så mykje kontakt med andre på ein vanleg T-banetur, sjølv ikkje på line 5. Men det meste av dette kan godt ha hendt og vore sagt i kupeen. Det trur vi på.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.