Røvarar på tomgang

Etter fleire år i fengsel for eit ran slepp Anker (Kaas) ut og oppdagar at broren Manfred (Mikkelsen) er endå meir eksentrisk enn før. No vil han bli kalla John fordi han trur han er Lennon. Det var Manfred/John som grov ned ransutbytet, ved det gamle huset dei voks opp i, og berre han/dei veit kor pengane er.

Anker må få broren ut av psykiatrisk sjukehus og får i same slengen ein minst like eksentrisk lege (Brygman) med i følgjet. Dei to som no eig barndomsheimen (Gråbøl og Malling), ikkje særleg mindre eksentriske dei heller, set ytterlegare kjeppar i hjula.

Skattejakt

Som innhaldsreferatet avslører, kan ikkje Den siste viking skuldast for å vera fattig på handling. For dei som har sett filmane til regissør Anders Thomas Jensen, er dette kjent terreng. Skodespelarane går att, blod og vald blanda med lakonisk komikk av det for det meste banale slaget og som for min del har landa svært ujamt.

Rettferdighetens ryttere (2020) følgde modellen frå dei tidlege suksessane hans: hardbarka kriminelle oppfører seg klønete, gjerne med ein spade, anten det er for å grava ned pengar eller kakka skallen på nokon. Gladvald kan ein godt kalla det, men eg blir sjeldan særleg glad av vald, og tydelegvis mindre enn før.

Suksessane eg sikta til, Blinkende lykter (2000) og De grønne slakterne (2003), hugsar eg som gode underhaldningsfilmar då eg såg dei den gongen. Det kan jo også vera at Jensen går på tomgang, det er sånn Den siste viking kjennest.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare