Plettfri polsk kjærleikshistorie
Oscar-vinnar Pawel Pawlikowski slår eit stilfullt slag for kjærleiken og musikken.
Søt musikk oppstår mellom han som samlar på musikk, og ho som syng.
Foto: Norsk Filmdistribusjon
Drama
Regi: Pawel Pawlikowski
Cold War (Orig.tittel: Zimna wojna)
Med: Joanna Kulig, Tomasz Kot
Wiktor (Kot) samlar songar frå folk på den polske bygda etter krigen. Under ein prøvesong får han interesse for Zula (Kulig). Det slår gode gneistar. Folkemusikkprosjektet bringar dei til hovudstaden, der songane blir omskrivne for kor og selde inn som nasjonens sjel. Brått bør repertoaret ha med songar om jordreform og den ufeilbarlege leiinga for proletariatet. Snart freistar turnear til Berlin og Paris, men farar finst alle stadar.
Song for Zula
Pawlikowski vann Oscar med same visuelle oppskrift med Ida. Polsk historie i svartkvitt og smalt normalformat frå epoken som blir skildra, er igjen herleg å sjå. Den fantastiske fotografen Lukasz Zal nyttar høgda visuelt med tre, bygningar og silhuettar. Ofte lèt han større rom stå tomme i ramma, slik ein òg lèt stilla inn på lydsporet mellom all den flotte musikken.
Det rike lydsporet er elegant arrangert av Marcin Masecki. Eg nyt å høyre dei mest spartanske kjærleiksvisene med sekkepipe, fele og trekkspel. At kjærleik tynger, ser ein i augo til songarane. Dei massive korvariantane er mektige. Jazzen i Paris er òg fin. Folkesongen «Dwa Serduszka» kjem i ulike stilar, som når Zula syng ein mørk jazzvariant à la Monica Zetterlund. Marknadstilpassinga er like trist som dei strenge stalinistiske rammene i heimlandet. Paris forventar ekstra koloritt til den «slaviske sjarmen» dei finn eksotisk.
Personleg perfeksjon
Både Tomasz Kot og Joanna Kulig «eig» hovudrollene. Kulig er ei slags Polens Léa Seydoux, Kot ein sentraleuropeisk Michael Fassbender. Dei spelar supert og kler lerretet. Kjærleikshistoria er klassisk, men ho er godt forankra i røynda med refleksjonsnivå rundt musikktradisjonar og nasjonsforståing.
Cold War er personleg for regissøren, som har skrive manus laust basert på historia til foreldra. Filmen kunne vore eit epos på to og ein halv time. Pawlikowski held det stramt og godt. Eg set pris på at han ikkje har late seg rive med. Han er stilsikker og forteljeteknisk økonomisk. Det gjer filmen flott. Eg blir ikkje overraska om Pawlikowski blir nominert til Oscar igjen.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama
Regi: Pawel Pawlikowski
Cold War (Orig.tittel: Zimna wojna)
Med: Joanna Kulig, Tomasz Kot
Wiktor (Kot) samlar songar frå folk på den polske bygda etter krigen. Under ein prøvesong får han interesse for Zula (Kulig). Det slår gode gneistar. Folkemusikkprosjektet bringar dei til hovudstaden, der songane blir omskrivne for kor og selde inn som nasjonens sjel. Brått bør repertoaret ha med songar om jordreform og den ufeilbarlege leiinga for proletariatet. Snart freistar turnear til Berlin og Paris, men farar finst alle stadar.
Song for Zula
Pawlikowski vann Oscar med same visuelle oppskrift med Ida. Polsk historie i svartkvitt og smalt normalformat frå epoken som blir skildra, er igjen herleg å sjå. Den fantastiske fotografen Lukasz Zal nyttar høgda visuelt med tre, bygningar og silhuettar. Ofte lèt han større rom stå tomme i ramma, slik ein òg lèt stilla inn på lydsporet mellom all den flotte musikken.
Det rike lydsporet er elegant arrangert av Marcin Masecki. Eg nyt å høyre dei mest spartanske kjærleiksvisene med sekkepipe, fele og trekkspel. At kjærleik tynger, ser ein i augo til songarane. Dei massive korvariantane er mektige. Jazzen i Paris er òg fin. Folkesongen «Dwa Serduszka» kjem i ulike stilar, som når Zula syng ein mørk jazzvariant à la Monica Zetterlund. Marknadstilpassinga er like trist som dei strenge stalinistiske rammene i heimlandet. Paris forventar ekstra koloritt til den «slaviske sjarmen» dei finn eksotisk.
Personleg perfeksjon
Både Tomasz Kot og Joanna Kulig «eig» hovudrollene. Kulig er ei slags Polens Léa Seydoux, Kot ein sentraleuropeisk Michael Fassbender. Dei spelar supert og kler lerretet. Kjærleikshistoria er klassisk, men ho er godt forankra i røynda med refleksjonsnivå rundt musikktradisjonar og nasjonsforståing.
Cold War er personleg for regissøren, som har skrive manus laust basert på historia til foreldra. Filmen kunne vore eit epos på to og ein halv time. Pawlikowski held det stramt og godt. Eg set pris på at han ikkje har late seg rive med. Han er stilsikker og forteljeteknisk økonomisk. Det gjer filmen flott. Eg blir ikkje overraska om Pawlikowski blir nominert til Oscar igjen.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Fiskemiddag: Ja, men pass på – det er ikkje berre paneringa som skjuler noko her.
Foto: Pxhere.com
Du skal aldri, aldri, aldri skode fisken på pakningen.
Foto: Agnete Brun
Med den monumentale boka Sjøfareren Erika Fatland gitt oss eit uvant, og skremmande, perspektiv på europeisk kolonialisme.
Kongsbonden Johan Jógvanson bur i den Instagram-venlege bygda Saksun. Men sjølv om han skjeller ut turistar, er det ikkje dei han er forbanna på. Det er politikarane inne i Tórshavn.
Alle foto: Hallgeir Opedal
Turistinvasjonen har gjort Johan Jógvanson til den sintaste bonden på Færøyane.
Finansminister Trygve Slagsvold Vedum (Sp) på pressekonferanse etter framlegginga av statsbudsjettet måndag. For dei som er opptekne av klima, var ikkje budsjettet godt nytt.
Foto: Fredrik Varfjell / NTB
Kapitulasjon i klimapolitikken
Regjeringa veit ikkje om statsbudsjettet bidreg til å redusere eller å auke klimagassutsleppa. Derimot er det klart at det nasjonale klimamålet for 2030 ikkje blir nådd.
Foto: Gyldendal
Erfaringar av tap og nytt liv
Debutdikta til Anngjerd Rustand eig omhug for omverda og er skrivne med klårleik og vent, sanseleg nærvær.