Påkosta postapokalypse
Oppfylgjaren Peninsula er ein påtrengande aktuell og konvensjonell zombiefilm.
Gang Dong-won og Lee Jung-hyun i dei leiande rollene fungerer som vakre folk som kan slå frå seg.
Foto: Next Entertainment World
ACTION / SKREKKFILM
Regi: Yeon Sang-ho
Peninsula
Med: Gang Dong-won, Lee Jung-hyun
Kinofilm
Fire år etter katastrofen i suksessen Train to Busan ligg Sør-Korea audt. I dagsljos jaktar snøggfota zombiar på dei få usmitta som held stand på halvøya. Jung Suk (Gang) og eit par andre som nyttelaust ventar på flyktningstatus i Hongkong, tar eit risikabelt oppdrag. Dei skal snike seg tilbake til Inchon om natta etter millionar av dollar som er forlatne i ein lastebil, utan å bli bitne av hordane.
Bil for tog
Postapokalyptiske filmar kjennest i overkant relevante om dagen. Den første reaksjonen på pandemi er rasisme. Så skor lugubre profitørar seg på flyktningar. Premissen sit, men detaljar blir forklart vel mykje. Ein koseleg familie med Min Jung (Lee), to døtrer og ein koseleg bestefar representerer samhaldet og gode verdiar. Krigerske militsar kan vere ein verre trussel enn zombiar, og den frykta Tredjetroppen er ein bøling menn med klare islett av Mad Max, spesielt når dei kjem seg bak rattet.
Alle actionelementa er på plass, med kulehagl, nevekampar og biljakter. Bilane har heilt erstatta det kollektive toget der smitten spreidde seg i førre film. Omgjevnader og koreografi ber preg av profesjonelt handverk og god finansiering. At zombiane i dette universet er sjukeleg opptekne av ljos, gjer at det meste skjer om natta. I mørket har bluss og rakettar god effekt. Eg er svak for fargerike neonljos, til dømes i blinkande radiostyrte bilar som åte.
Strykande sal
Populære Gang Dong-won og Lee Jung-hyun i dei leiande rollene fungerer som vakre folk som kan slå frå seg. Ein heil del andre har ordre om å skjere store grimasar så ofte som det lèt seg gjere. Heldigvis forsvinn dei slette skodespelarane frå USA fort.
Strykarane trår til frå starten, og det er ikkje fritt for sakte film eller sterke kjensler. Filmen er ikkje utan logiske brestar, og zombiane er høflege nok til å vente om ein vil trekke ut ei tårevåt scene.
Som sist blir det ein del melodrama frå regissør Yeon Sang-ho. Med mykje pengar og planar om å selje stort på verdsbasis slår ein helst på stortromma. Nett no er det sikkert rett medisin for bransjen. Saknar du actionfilm på stort lerret, må du for alt i verda sjå vekk frå innvendingane over og sjå Peninsula på kino.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
ACTION / SKREKKFILM
Regi: Yeon Sang-ho
Peninsula
Med: Gang Dong-won, Lee Jung-hyun
Kinofilm
Fire år etter katastrofen i suksessen Train to Busan ligg Sør-Korea audt. I dagsljos jaktar snøggfota zombiar på dei få usmitta som held stand på halvøya. Jung Suk (Gang) og eit par andre som nyttelaust ventar på flyktningstatus i Hongkong, tar eit risikabelt oppdrag. Dei skal snike seg tilbake til Inchon om natta etter millionar av dollar som er forlatne i ein lastebil, utan å bli bitne av hordane.
Bil for tog
Postapokalyptiske filmar kjennest i overkant relevante om dagen. Den første reaksjonen på pandemi er rasisme. Så skor lugubre profitørar seg på flyktningar. Premissen sit, men detaljar blir forklart vel mykje. Ein koseleg familie med Min Jung (Lee), to døtrer og ein koseleg bestefar representerer samhaldet og gode verdiar. Krigerske militsar kan vere ein verre trussel enn zombiar, og den frykta Tredjetroppen er ein bøling menn med klare islett av Mad Max, spesielt når dei kjem seg bak rattet.
Alle actionelementa er på plass, med kulehagl, nevekampar og biljakter. Bilane har heilt erstatta det kollektive toget der smitten spreidde seg i førre film. Omgjevnader og koreografi ber preg av profesjonelt handverk og god finansiering. At zombiane i dette universet er sjukeleg opptekne av ljos, gjer at det meste skjer om natta. I mørket har bluss og rakettar god effekt. Eg er svak for fargerike neonljos, til dømes i blinkande radiostyrte bilar som åte.
Strykande sal
Populære Gang Dong-won og Lee Jung-hyun i dei leiande rollene fungerer som vakre folk som kan slå frå seg. Ein heil del andre har ordre om å skjere store grimasar så ofte som det lèt seg gjere. Heldigvis forsvinn dei slette skodespelarane frå USA fort.
Strykarane trår til frå starten, og det er ikkje fritt for sakte film eller sterke kjensler. Filmen er ikkje utan logiske brestar, og zombiane er høflege nok til å vente om ein vil trekke ut ei tårevåt scene.
Som sist blir det ein del melodrama frå regissør Yeon Sang-ho. Med mykje pengar og planar om å selje stort på verdsbasis slår ein helst på stortromma. Nett no er det sikkert rett medisin for bransjen. Saknar du actionfilm på stort lerret, må du for alt i verda sjå vekk frå innvendingane over og sjå Peninsula på kino.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
«Rørslene me skildrar som vipping, er gjerne større og kjem mindre tett enn dei me omtalar som vibrering.»
Foto: Agnete Brun
Med den monumentale boka Sjøfareren Erika Fatland gitt oss eit uvant, og skremmande, perspektiv på europeisk kolonialisme.
Moss–Horten-ferja er den mest trafikkerte i landet. Skjer det noko uføresett, som då dei tilsette blei tatt ut i LO-streik i fjor, veks køane på begge sider av fjorden.
Foto: Terje Bendiksby / AP / NTB
Ferja, ein livsnerve for mange, er eigd av folk vi ikkje aner kven er, utanfor vår kontroll.
Kongsbonden Johan Jógvanson bur i den Instagram-venlege bygda Saksun. Men sjølv om han skjeller ut turistar, er det ikkje dei han er forbanna på. Det er politikarane inne i Tórshavn.
Alle foto: Hallgeir Opedal
Turistinvasjonen har gjort Johan Jógvanson til den sintaste bonden på Færøyane.
Finansminister Trygve Slagsvold Vedum (Sp) på pressekonferanse etter framlegginga av statsbudsjettet måndag. For dei som er opptekne av klima, var ikkje budsjettet godt nytt.
Foto: Fredrik Varfjell / NTB
Kapitulasjon i klimapolitikken
Regjeringa veit ikkje om statsbudsjettet bidreg til å redusere eller å auke klimagassutsleppa. Derimot er det klart at det nasjonale klimamålet for 2030 ikkje blir nådd.