JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

MusikkMeldingar

Vandraren

Det har gått seks år sidan sist Cat Power gav ut eit album.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Cat Power bytte plateselskap etter å ha blitt beden om å høyrast meir ut som Adele.

Cat Power bytte plateselskap etter å ha blitt beden om å høyrast meir ut som Adele.

Pressefoto: Domino / Playground

Cat Power bytte plateselskap etter å ha blitt beden om å høyrast meir ut som Adele.

Cat Power bytte plateselskap etter å ha blitt beden om å høyrast meir ut som Adele.

Pressefoto: Domino / Playground

3270
20181005
3270
20181005

Rock

Cat Power:

Wanderer

Domino/Playground

«Let me tell you a story about Black», heiter det i dei første verselinene i det sjuande sporet på Cat Powers ferske album Wanderer, som kjem ut i dag.

I forteljinga som følgjer, lurer dødsengelen i skuggane, og det er vanskeleg å høyre «Black» utan å tenkje at songen har røter i ein nordamerikansk musikktradisjon som strekkjer seg langt bakanfor musikkindustriens framvekst, til ei tid då ord og tone vart delte mellom menneske som møtte kvarandre andlet til andlet over det myteomspunne leirbålet.

Det er eit terreng denne trubaduren har vore i før. Charlyn Marie, eller «Chan», Marshall kalla det første bandet sitt Cat Power, men gjorde det etter kvart om til artistnamnet sitt. Ho vart fødd i Atlanta i 1972 og vaks opp her og der i dei amerikanske sørstatane. Karrieren skaut fart då ho for 22 år sidan signerte den første kontrakten med plateselskapet Matador, og somme lesarar vil nok kjenne sentrale utgivingar som Moon Pix (1998), You Are Free (2003) og The Greatest (2006).

Tradisjonsforankra

Frå første stund har Cat Powers musikk vore djupt forankra i tradisjonen, og både The Covers Record (2000) og oppfølgjaren Jukebox (2008) viste henne som ein stilsikker tolkar og fornyar av andre sine songar. Tidleg på 2000-talet vart ho premissleverandør for ein revitalisert americana, noko som ikkje minst var tydeleg då ho dukka opp i filmen Searching for the Wrong-Eyed Jesus (Andrew Douglas, 2003).

Kanskje var det ein slik jordnær estetikk som gjorde at eg aldri fekk taket på den poporienterte Sun (2012), som førte Cat Power ut av bakvegane i the South og inn på Billboard-lista.

Integritet

Fleire nylege intervju med Chan Marshall gjer det klart at ikkje minst selskapet Matador gledde seg stort over akkurat det. Og jammen prøvde dei ikkje å påverke henne til å gjere seg endå meir seljeleg – ifølgje artisten ønskte dei under arbeidet med dette nye albumet at ho skulle «høyrast meir ut som Adele».

Det er jo noko forbanna tøv, så Marshall slo opp – Wanderer kjem ut på Domino, der ho har fått gjere det ho ville, slik ho ville. Dermed har vi fått eit album der vi møter Cat Power på sitt mest lågmælte, men også fokuserte, i songar der tangentane, kassegitaren og røysta hennar står fram som dei viktigaste elementa i uttrykket. Gitt det ytre presset verkar strategien modig – og heilt rett.

Likevel sparkar ho bra frå seg i ein låt som «Woman», ein duett med Lana Del Rey, som vel berre kan forståast som ein langfinger til Matador. Funklar gjer også tolkinga av Rihannas «Stay», som i Marshalls hender kjennest tryglande og desperat på ein rå måte.

Kor autentisk rotfesta Wanderer enn er i tradisjonen, kjennest dermed plata likevel ikkje gammalmodig. Ikkje fordi Marshall får til å gjere så poetisk bruk av autotune i ein song som «Horizon», eller fordi dødsengelen i «Black» viser seg å vere ein figur i ei svært moderne forteljing om destruktivt rusmisbruk – snarare er det slik at artisten ved å gå tilbake til kjeldene har laga noko som kjennest tidlaust. Slik har Wanderer vorte ein manifestasjon av hardt prøvd, men slitesterk kunstnarleg integritet.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Rock

Cat Power:

Wanderer

Domino/Playground

«Let me tell you a story about Black», heiter det i dei første verselinene i det sjuande sporet på Cat Powers ferske album Wanderer, som kjem ut i dag.

I forteljinga som følgjer, lurer dødsengelen i skuggane, og det er vanskeleg å høyre «Black» utan å tenkje at songen har røter i ein nordamerikansk musikktradisjon som strekkjer seg langt bakanfor musikkindustriens framvekst, til ei tid då ord og tone vart delte mellom menneske som møtte kvarandre andlet til andlet over det myteomspunne leirbålet.

Det er eit terreng denne trubaduren har vore i før. Charlyn Marie, eller «Chan», Marshall kalla det første bandet sitt Cat Power, men gjorde det etter kvart om til artistnamnet sitt. Ho vart fødd i Atlanta i 1972 og vaks opp her og der i dei amerikanske sørstatane. Karrieren skaut fart då ho for 22 år sidan signerte den første kontrakten med plateselskapet Matador, og somme lesarar vil nok kjenne sentrale utgivingar som Moon Pix (1998), You Are Free (2003) og The Greatest (2006).

Tradisjonsforankra

Frå første stund har Cat Powers musikk vore djupt forankra i tradisjonen, og både The Covers Record (2000) og oppfølgjaren Jukebox (2008) viste henne som ein stilsikker tolkar og fornyar av andre sine songar. Tidleg på 2000-talet vart ho premissleverandør for ein revitalisert americana, noko som ikkje minst var tydeleg då ho dukka opp i filmen Searching for the Wrong-Eyed Jesus (Andrew Douglas, 2003).

Kanskje var det ein slik jordnær estetikk som gjorde at eg aldri fekk taket på den poporienterte Sun (2012), som førte Cat Power ut av bakvegane i the South og inn på Billboard-lista.

Integritet

Fleire nylege intervju med Chan Marshall gjer det klart at ikkje minst selskapet Matador gledde seg stort over akkurat det. Og jammen prøvde dei ikkje å påverke henne til å gjere seg endå meir seljeleg – ifølgje artisten ønskte dei under arbeidet med dette nye albumet at ho skulle «høyrast meir ut som Adele».

Det er jo noko forbanna tøv, så Marshall slo opp – Wanderer kjem ut på Domino, der ho har fått gjere det ho ville, slik ho ville. Dermed har vi fått eit album der vi møter Cat Power på sitt mest lågmælte, men også fokuserte, i songar der tangentane, kassegitaren og røysta hennar står fram som dei viktigaste elementa i uttrykket. Gitt det ytre presset verkar strategien modig – og heilt rett.

Likevel sparkar ho bra frå seg i ein låt som «Woman», ein duett med Lana Del Rey, som vel berre kan forståast som ein langfinger til Matador. Funklar gjer også tolkinga av Rihannas «Stay», som i Marshalls hender kjennest tryglande og desperat på ein rå måte.

Kor autentisk rotfesta Wanderer enn er i tradisjonen, kjennest dermed plata likevel ikkje gammalmodig. Ikkje fordi Marshall får til å gjere så poetisk bruk av autotune i ein song som «Horizon», eller fordi dødsengelen i «Black» viser seg å vere ein figur i ei svært moderne forteljing om destruktivt rusmisbruk – snarare er det slik at artisten ved å gå tilbake til kjeldene har laga noko som kjennest tidlaust. Slik har Wanderer vorte ein manifestasjon av hardt prøvd, men slitesterk kunstnarleg integritet.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Foto Brit Aksnes

Feature

Bygde-Cinema Paradiso

STRANDEBARM: Det rører meg djupt at Bygdekinoen framleis eksisterer.

Brit Aksnes
Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Foto Brit Aksnes

Feature

Bygde-Cinema Paradiso

STRANDEBARM: Det rører meg djupt at Bygdekinoen framleis eksisterer.

Brit Aksnes
Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.

Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.

Foto: Nina Djæff

BokMeldingar
Ronny Spaans

Eit sandkorn i maskineriet

Ole Paus skriv mest om slektsbakgrunn og mindre om artistkarrieren i sjølvbiografien sin, men det forklarar likevel mennesket Ole Paus.

Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Foto: Frederik Ringnes / NTB

Samfunn
Per Anders Todal

Husforsikring i hardt vêr

Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB

Ordskifte
PerVaglum

Vestre må avslutte konflikter og beklage

«Svært mange av de 300.000 som jobber i Helse-
vesenet, merker daglig følgene av Helseforetaks-
modellen som nå videreføres av Ap og Sp.»

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal
Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis