Pop

Harmony:

Gossip

Harmony’s Fantasy Corp

Det er korkje tale om det svenske kristen-metal-bandet Harmony eller indierockbandet Gossip: Musikkalbumet Gossip er signert Harmony Tividad, kjend frå alternativrockduoen Girlpool. Her er det, som den sladrete tittelen peikar mot, «overflatiske» problemstillingar pakka inn i tjukkare lag med popflosklar enn Charli XCXs «hyperpop».

Lat oss kalle det ultrapop: Gossip er overlest med atonal autotune som speglar den skakke, enkle lo-fi-estetikken til Girlpool, og eurodance- og elektropopflosklar med støyande tilsnitt av tilsynelatande slepphendt produksjon.

Dersom du synest det høyrest fælsleg ut, er du ikkje åleine: Det som hende, var at eg var i ferd med å melde det nye albumet til The Cure, men då eg innsåg at eg har lite å melde ut over at det læt greitt nok, gav eg meg ut på jakt etter meir interessant musikk å skrive om. «Uuthaldeleg», skreiv Pitchfork i eit totalslakt av Gossip. «Dette må undersøkjast», tenkte eg og søkte opp musikkvideoen til Harmonys «America».

Videoen er tufta på ein usedvanleg platt idé om «polarisering» i samfunn og relasjonar. Fridomsstatuen sit i ein bil saman med kompisen Onkel Sam. Det er åremålsdagen hennar. Det har onkel Sam gløymt: Videoen kom ut 4. juli, og det skal godt gjerast å ikkje vite at dette er nasjonaldagen til USA. Eller noko, så Amerika er litt skuffa. Onkel Sam kjeklar i veg om at det heng plakatar over det heile som seier at han vil ha henne – «I want you», som det heiter. Maken til openberr vits skal ein leite lenge etter.

Og kva stikk vel så djupt som det overflatiske? Det er slikt som blir handsama på Gossip: Smerta og dei elendige, urealistiske sjølvbileta, som manifesterer seg i kollisjonen mellom ei påklistra (sosiale) medium-røynd og det levde livet. Gossip er slett ikkje dårleg. «Styggfint», kan hende: Eg er fan.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.