Trombone på nye måtar
Henrik Munkeby Nørstebø byr på eit stramt komponert verk.
Samtidsmusikk
Henrik Munkeby Nørstebø:
Dystopian Dancing. For amplified trombone and object orchestra
Made now music
Henrik Munkeby Nørstebø er ein trombonist som arbeider med improvisasjonsbasert samtidsmusikk, ofte i samarbeid med dansarar eller biletkunstnarar, men òg som ensemblemusikar i gruppene Skadedyr og Aksiom.
Dystoping Dancing er den tredje soloplata hans, som ber undertittelen For amplified trombone and object orchestra. Det er tale om konsentrert arbeid med utforsking av trombonens klanglege potensial, ofte på ein slik måte at instrumentet framstår som uattkjenneleg. I tillegg til elektronikk vert det nytta ulike tilleggsobjekt som manipulerer lyden – noko som er i slekt med det meir kjende fenomenet «preparert piano», der ein puttar ymse ting mellom strengane på pianoet for å endra klangen.
Medan mykje av dagens musikk berre er digitalt tilgjengeleg, er dette ein slags hybrid: Musikken er tilgjengeleg frå ymse strøymetenester, eller – med høgare lydkvalitet – via nedlastingskode. Men det ein elles kjenner som plateomslag eller cover, er ein fysisk publikasjon i form av eit lekkert hefte som inneheld små fotokunstverk utførte av komponisten under innspelingsperioden.
Og som så mange alternative produksjonar er ikkje dette spelt inn i noko vanleg studio, men dels i eit nedlagt skulehus og dels i Emanuel Vigeland mausoleum, som har vidgjeten etterklang.
Denne utgjevinga utgjer ein stramt komponert verk der lyden og den medfylgjande trykksaka (eller omvendt) utgjer ein fascinerande heilskap.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Samtidsmusikk
Henrik Munkeby Nørstebø:
Dystopian Dancing. For amplified trombone and object orchestra
Made now music
Henrik Munkeby Nørstebø er ein trombonist som arbeider med improvisasjonsbasert samtidsmusikk, ofte i samarbeid med dansarar eller biletkunstnarar, men òg som ensemblemusikar i gruppene Skadedyr og Aksiom.
Dystoping Dancing er den tredje soloplata hans, som ber undertittelen For amplified trombone and object orchestra. Det er tale om konsentrert arbeid med utforsking av trombonens klanglege potensial, ofte på ein slik måte at instrumentet framstår som uattkjenneleg. I tillegg til elektronikk vert det nytta ulike tilleggsobjekt som manipulerer lyden – noko som er i slekt med det meir kjende fenomenet «preparert piano», der ein puttar ymse ting mellom strengane på pianoet for å endra klangen.
Medan mykje av dagens musikk berre er digitalt tilgjengeleg, er dette ein slags hybrid: Musikken er tilgjengeleg frå ymse strøymetenester, eller – med høgare lydkvalitet – via nedlastingskode. Men det ein elles kjenner som plateomslag eller cover, er ein fysisk publikasjon i form av eit lekkert hefte som inneheld små fotokunstverk utførte av komponisten under innspelingsperioden.
Og som så mange alternative produksjonar er ikkje dette spelt inn i noko vanleg studio, men dels i eit nedlagt skulehus og dels i Emanuel Vigeland mausoleum, som har vidgjeten etterklang.
Denne utgjevinga utgjer ein stramt komponert verk der lyden og den medfylgjande trykksaka (eller omvendt) utgjer ein fascinerande heilskap.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Tekniske problem mellom Carlsen og Niemann.
Foto: Chess.com
Skandaleduellen
«Før Speed Chess Championship var eg 'gira'. Dette var så spanande som moderne sjakk kan vera.»
Kor mykje skal den enkelte forelder ha å seie over barnet? Spørsmålet er til vurdering når barnelova skal oppdaterast.
Foto: Sara Johannessen Meek / NTB
Flytterett eller vetorett?
Skal mor eller far kunne ta med seg barna og flytte langt bort etter eit samlivsbrot? Barne- og familiedepartementet vil gjere det vanskelegare for fleire, men møter motstand.
Den norske komponisten Sigurd Lie (1871–1904).
Klår kulokk
Der er både norsk og tysk nasjonalromantikk i Sigurd Lies romansar.
Gulrotsuppe med eit dryss graslauk og olivenolje.
Foto: Dagfinn Nordbø
Suppehimmelen
«Eg skjønar meg ikkje på kakebakst, for oppskriftene er så biskopstrenge, dei har lite slingringsmon for kreative påhitt.»
Jasmine Trinca i hovudrolla som Maria Montessori, som med ein ny pedagogikk la grunnlaget for montessoriskular over heile verda.
Foto: Another World Entertainment
Traust revolusjon
Det er null nytt i filmen om nyskapingane til Maria Montessori.