JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

MusikkMeldingar

Trio for to

Bachs gambesonatar gjer seg også godt på bratsj.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Masato Suzuki og Antoine Tamestit i Kvinnherad kyrkje.

Masato Suzuki og Antoine Tamestit i Kvinnherad kyrkje.

Foto: Liv Øvland

Masato Suzuki og Antoine Tamestit i Kvinnherad kyrkje.

Masato Suzuki og Antoine Tamestit i Kvinnherad kyrkje.

Foto: Liv Øvland

2553
20240816
2553
20240816

Konsert

J.S. Bach:

Kammermusikk

Antoine Tamestit, bratsj; Masato Suzuki, cembalo; mfl.
Kvinnherad kyrkje i Rosendal, fredag 9. august

I 2019 spelte den franske bratsjisten Antoine Tamestit og Masato Suzuki inn J.S. Bachs tre sonatar for det celloliknande strykeinstrumentet viola da gamba (gambe) og cembalo. Stykka, som i røynda er triosonatar der cembaloen spelar bass- og toppstemma og gamben mellomstemma, lèt seg også fint framføra på bratsj. Strykarklangen blir då litt kraftigare og mindre overtonerik enn på gamben.

Gambesonatane utgjorde grunnpilarane i den andre Bach-konserten i Kvinnherad kyrkje førre fredag, som også baud på utdrag frå Musikalisches Opfer og «Goldbergvariasjonane». Bratsjisten Tamestit er ein einar på sitt instrument. At det kling teknisk perfekt, er no éin ting, men det er som musikar i poetisk tyding han imponerer mest.

Kvar frase blir forma med omhug, kvart melodisk motiv er – når det kjem attende i Bachs ulike brigdingar – subtilt variert. Og der han ikkje gjer anna enn å halda éin lang tone over fleire taktar, noko som særleg førekjem i dei langsame satsane, utviklar og omformar han klangfargen på ein måte eg aldri har høyrt hjå bratsjistar før.

Ikkje dialogbasert

Når det gjeld dynamikken i samspelet, stod Suzuki fram som den svake parten. Eg tenkjer her ikkje på det reint tekniske – Suzuki spelte betre enn på konserten tidlegare på dagen – men på samspel som musikalsk samhandling, på vekselverknaden mellom musikarane.

Sonatane er forma slik at det musikalske temaet som regel fyrst blir presentert i den eine overstemma, og så i den andre medan den fyrste held fram med ei meir diskret motstemme. Slik går det fram og attende i eit slags melodisk pingpongspel.

Men når Tamestit forma frasen sin på ein distinkt måte, responderte ikkje Suzuki i form av imitasjon eller variasjon av denne måten. Han spelte berre jamt og nøytralt, utan det tolkingsmessige overskotet Tamestit la for dagen. For sjeldan kom ein verkeleg musikalsk dialog i stand.

God snert

Ein fin konsert var det likevel. Dette er repertoar dei to musikarane har under huda, og timinga i starten og slutten av satsane var som hogde i marmor. Tempoa var også velvalde. Særleg likte eg den rytmiske snerten i finalesatsen «Allegro moderato» i Gambesonate nr. 1 i G-dur, BWV 1027. Berre éin stad bomma dei på karakteren: Den konserterande opningssatsen «Vivace» i Gambesonate nr. 3 i g-moll, BWV 1029, gjekk så rasande fort at musikken miste tyngd.

Sjur Haga Bringeland

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Konsert

J.S. Bach:

Kammermusikk

Antoine Tamestit, bratsj; Masato Suzuki, cembalo; mfl.
Kvinnherad kyrkje i Rosendal, fredag 9. august

I 2019 spelte den franske bratsjisten Antoine Tamestit og Masato Suzuki inn J.S. Bachs tre sonatar for det celloliknande strykeinstrumentet viola da gamba (gambe) og cembalo. Stykka, som i røynda er triosonatar der cembaloen spelar bass- og toppstemma og gamben mellomstemma, lèt seg også fint framføra på bratsj. Strykarklangen blir då litt kraftigare og mindre overtonerik enn på gamben.

Gambesonatane utgjorde grunnpilarane i den andre Bach-konserten i Kvinnherad kyrkje førre fredag, som også baud på utdrag frå Musikalisches Opfer og «Goldbergvariasjonane». Bratsjisten Tamestit er ein einar på sitt instrument. At det kling teknisk perfekt, er no éin ting, men det er som musikar i poetisk tyding han imponerer mest.

Kvar frase blir forma med omhug, kvart melodisk motiv er – når det kjem attende i Bachs ulike brigdingar – subtilt variert. Og der han ikkje gjer anna enn å halda éin lang tone over fleire taktar, noko som særleg førekjem i dei langsame satsane, utviklar og omformar han klangfargen på ein måte eg aldri har høyrt hjå bratsjistar før.

Ikkje dialogbasert

Når det gjeld dynamikken i samspelet, stod Suzuki fram som den svake parten. Eg tenkjer her ikkje på det reint tekniske – Suzuki spelte betre enn på konserten tidlegare på dagen – men på samspel som musikalsk samhandling, på vekselverknaden mellom musikarane.

Sonatane er forma slik at det musikalske temaet som regel fyrst blir presentert i den eine overstemma, og så i den andre medan den fyrste held fram med ei meir diskret motstemme. Slik går det fram og attende i eit slags melodisk pingpongspel.

Men når Tamestit forma frasen sin på ein distinkt måte, responderte ikkje Suzuki i form av imitasjon eller variasjon av denne måten. Han spelte berre jamt og nøytralt, utan det tolkingsmessige overskotet Tamestit la for dagen. For sjeldan kom ein verkeleg musikalsk dialog i stand.

God snert

Ein fin konsert var det likevel. Dette er repertoar dei to musikarane har under huda, og timinga i starten og slutten av satsane var som hogde i marmor. Tempoa var også velvalde. Særleg likte eg den rytmiske snerten i finalesatsen «Allegro moderato» i Gambesonate nr. 1 i G-dur, BWV 1027. Berre éin stad bomma dei på karakteren: Den konserterande opningssatsen «Vivace» i Gambesonate nr. 3 i g-moll, BWV 1029, gjekk så rasande fort at musikken miste tyngd.

Sjur Haga Bringeland

Emneknaggar

Fleire artiklar

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Foto Brit Aksnes

Feature

Bygde-Cinema Paradiso

STRANDEBARM: Det rører meg djupt at Bygdekinoen framleis eksisterer.

Brit Aksnes
Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Foto Brit Aksnes

Feature

Bygde-Cinema Paradiso

STRANDEBARM: Det rører meg djupt at Bygdekinoen framleis eksisterer.

Brit Aksnes
Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.

Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.

Foto: Nina Djæff

BokMeldingar
Ronny Spaans

Eit sandkorn i maskineriet

Ole Paus skriv mest om slektsbakgrunn og mindre om artistkarrieren i sjølvbiografien sin, men det forklarar likevel mennesket Ole Paus.

Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Foto: Frederik Ringnes / NTB

Samfunn
Per Anders Todal

Husforsikring i hardt vêr

Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB

Ordskifte
PerVaglum

Vestre må avslutte konflikter og beklage

«Svært mange av de 300.000 som jobber i Helse-
vesenet, merker daglig følgene av Helseforetaks-
modellen som nå videreføres av Ap og Sp.»

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal
Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis