JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

MusikkMeldingar

Spegel i spegel

Eit knippe markante artistar tolkar klassikaren The Velvet Underground & Nico.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Nico og The Velvet Underground i glansdagane, frå venstre Christa Päffgen, Sterling Morrison, John Cale og Lou Reed.

Nico og The Velvet Underground i glansdagane, frå venstre Christa Päffgen, Sterling Morrison, John Cale og Lou Reed.

Pressefoto

Nico og The Velvet Underground i glansdagane, frå venstre Christa Päffgen, Sterling Morrison, John Cale og Lou Reed.

Nico og The Velvet Underground i glansdagane, frå venstre Christa Päffgen, Sterling Morrison, John Cale og Lou Reed.

Pressefoto

3692
20210924
3692
20210924

Rock

Diverse
Artistar:

I’ll Be Your Mirror: A Tribute to The Velvet Underground & Nico

Verve

Kva var det med The Velvet Underground? Kvifor har plata bandet laga saman med Nico, The Velvet Underground & Nico (1967), slik ein udiskutabelt solid og sentral plass i kvart forsøk på å lage ein kanon over dei viktigaste utgivingane gjennom tidene?

2021 er visst året då vi verkeleg skal få komme (endå) djupare inn i desse spørsmåla. Om tre veker har musikkdokumentarfilmen The Velvet Underground, regissert av Todd Haynes, TV-premiere, etter at filmen hausta gode kritikkar på Cannes-festivalen i sommar. Og i dag kjem I’ll Be Your Mirror: A Tribute to The Velvet Underground & Nico ut, eit album der fleire av samtidas mest markante artistar tolkar låtane på klassikaren frå 1967, som også hadde eit omslag som vel fortener karakteristikken ikonisk, pryda som det var av Andy Warhols banan. 

Spist og mjukt

Ein variant av det ganske så gjennomsiterte bananmotivet figurerer også på coveralbumet, som for å kunne lukkast må ta vare på både det spisse og det mjuke, det sprakande og det funklande, det sofistikerte og kompromisslaust råe, slik det motsetnadsfullt eksisterte side om side på plata Lou Reed (1942–2013), John Cale (1942–), Sterling Morrison (1942–1995) og Maureen Tucker (1944–) laga saman, med ein definerande vokal frå den tyske vokalisten Christa Päffgen (1938–1988), meir kjend som Nico, på «Femme Fatale», «All Tomorrow’s Parties» og «I’ll Be Your Mirror» (og på «Sunday Morning», då som korist). 

Og det kan vel ikkje gå gale når Sharon Van Etten gjer «Femme Fatale», eller når vi får ein versjon av «I’ll Be Your Mirror» signert Courtney Barnett? Nei, det kan ikkje det. Van Etten tek tempoet ned, ganske så kraftig også, og dosar på med tunge pianoakkordar, og ho har med seg ingen ringare enn Angel Olsen på kor.

Barnett høyrest meir ut som Reed enn som Nico, der ho gjer sin ganske kule, nedpå og rett-fram vri på den litt vrine speglinga det trass alt dreier seg om. Det er mykje å glede seg over her, for ringrevar som Michael Stipe (R.E.M.), Matt Berninger (The National), Andrew Bird og Lucius, Kurt Vile, St. Vincent og Thomas Bartlett, Thurston Moore, King Princess, Fontaines D.C., Iggy Pop og Matt Sweeney er alle med.

Sabla bra

Til saman dokumenterer breidda og kreativiteten eit nesten førti år gammalt, velkjent sitat frå Brian Eno om The Velvet Underground & Nico: Sjølv om plata selde berre tretti tusen eksemplar dei første fem åra, starta kvar og ein av dei som skaffa seg eit eksemplar, band etter å ha oppdaga musikken. Albumet frå 1967 er eit knippe sabla bra komposisjonar, men representerer også ein attityde som det går an å reartikulere med stor kraft, slik både Van Etten og Barnett på kvar sitt vis gjer.

Ein kunne ha brukt eit avsnitt eller to på kvar av tolkingane til desse artistane, men lat oss heller på oppløpet løfte fram krafta bak prosjektet og konstellasjonane av artistar og songar, nemleg produsent Hal Willner (1956–2020), som pandemien diverre tok med seg i året som gjekk. Går eg til hyllene mine, finn eg liknande plater Willner laga med songar av Kurt Weill (Lost in the Stars, 1985 og September Songs, 1995) og Charles Mingus (Weird Nightmare, 1992), og eg kunne ha nemnt fleire enn dei som finst i samlinga mi. Willner arbeidde særleg tett med Lou Reed, og når eg høyrer Barnett, kan eg ikkje la vere å tenkje anna enn at det er rett røyst, til rett song, til rett tid, og at det er synd at meisterkuratoren Willner aldri fekk sjå dette albumet komme ut.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Rock

Diverse
Artistar:

I’ll Be Your Mirror: A Tribute to The Velvet Underground & Nico

Verve

Kva var det med The Velvet Underground? Kvifor har plata bandet laga saman med Nico, The Velvet Underground & Nico (1967), slik ein udiskutabelt solid og sentral plass i kvart forsøk på å lage ein kanon over dei viktigaste utgivingane gjennom tidene?

2021 er visst året då vi verkeleg skal få komme (endå) djupare inn i desse spørsmåla. Om tre veker har musikkdokumentarfilmen The Velvet Underground, regissert av Todd Haynes, TV-premiere, etter at filmen hausta gode kritikkar på Cannes-festivalen i sommar. Og i dag kjem I’ll Be Your Mirror: A Tribute to The Velvet Underground & Nico ut, eit album der fleire av samtidas mest markante artistar tolkar låtane på klassikaren frå 1967, som også hadde eit omslag som vel fortener karakteristikken ikonisk, pryda som det var av Andy Warhols banan. 

Spist og mjukt

Ein variant av det ganske så gjennomsiterte bananmotivet figurerer også på coveralbumet, som for å kunne lukkast må ta vare på både det spisse og det mjuke, det sprakande og det funklande, det sofistikerte og kompromisslaust råe, slik det motsetnadsfullt eksisterte side om side på plata Lou Reed (1942–2013), John Cale (1942–), Sterling Morrison (1942–1995) og Maureen Tucker (1944–) laga saman, med ein definerande vokal frå den tyske vokalisten Christa Päffgen (1938–1988), meir kjend som Nico, på «Femme Fatale», «All Tomorrow’s Parties» og «I’ll Be Your Mirror» (og på «Sunday Morning», då som korist). 

Og det kan vel ikkje gå gale når Sharon Van Etten gjer «Femme Fatale», eller når vi får ein versjon av «I’ll Be Your Mirror» signert Courtney Barnett? Nei, det kan ikkje det. Van Etten tek tempoet ned, ganske så kraftig også, og dosar på med tunge pianoakkordar, og ho har med seg ingen ringare enn Angel Olsen på kor.

Barnett høyrest meir ut som Reed enn som Nico, der ho gjer sin ganske kule, nedpå og rett-fram vri på den litt vrine speglinga det trass alt dreier seg om. Det er mykje å glede seg over her, for ringrevar som Michael Stipe (R.E.M.), Matt Berninger (The National), Andrew Bird og Lucius, Kurt Vile, St. Vincent og Thomas Bartlett, Thurston Moore, King Princess, Fontaines D.C., Iggy Pop og Matt Sweeney er alle med.

Sabla bra

Til saman dokumenterer breidda og kreativiteten eit nesten førti år gammalt, velkjent sitat frå Brian Eno om The Velvet Underground & Nico: Sjølv om plata selde berre tretti tusen eksemplar dei første fem åra, starta kvar og ein av dei som skaffa seg eit eksemplar, band etter å ha oppdaga musikken. Albumet frå 1967 er eit knippe sabla bra komposisjonar, men representerer også ein attityde som det går an å reartikulere med stor kraft, slik både Van Etten og Barnett på kvar sitt vis gjer.

Ein kunne ha brukt eit avsnitt eller to på kvar av tolkingane til desse artistane, men lat oss heller på oppløpet løfte fram krafta bak prosjektet og konstellasjonane av artistar og songar, nemleg produsent Hal Willner (1956–2020), som pandemien diverre tok med seg i året som gjekk. Går eg til hyllene mine, finn eg liknande plater Willner laga med songar av Kurt Weill (Lost in the Stars, 1985 og September Songs, 1995) og Charles Mingus (Weird Nightmare, 1992), og eg kunne ha nemnt fleire enn dei som finst i samlinga mi. Willner arbeidde særleg tett med Lou Reed, og når eg høyrer Barnett, kan eg ikkje la vere å tenkje anna enn at det er rett røyst, til rett song, til rett tid, og at det er synd at meisterkuratoren Willner aldri fekk sjå dette albumet komme ut.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Foto Brit Aksnes

Feature

Bygde-Cinema Paradiso

STRANDEBARM: Det rører meg djupt at Bygdekinoen framleis eksisterer.

Brit Aksnes
Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Maskinist Ivar Tjøstheim med den flunkande nye bygdekinobilen og Sandvesanden på Skudenes i bakgrunnen.

Foto Brit Aksnes

Feature

Bygde-Cinema Paradiso

STRANDEBARM: Det rører meg djupt at Bygdekinoen framleis eksisterer.

Brit Aksnes
Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.

Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.

Foto: Nina Djæff

BokMeldingar
Ronny Spaans

Eit sandkorn i maskineriet

Ole Paus skriv mest om slektsbakgrunn og mindre om artistkarrieren i sjølvbiografien sin, men det forklarar likevel mennesket Ole Paus.

Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Foto: Frederik Ringnes / NTB

Samfunn
Per Anders Todal

Husforsikring i hardt vêr

Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB

Ordskifte
PerVaglum

Vestre må avslutte konflikter og beklage

«Svært mange av de 300.000 som jobber i Helse-
vesenet, merker daglig følgene av Helseforetaks-
modellen som nå videreføres av Ap og Sp.»

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal
Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis