Slagkraftig sjangerutfordring
Den puertoricanske rapparen Villano Antillanos debutalbum utfordrar sjangersedvanar og kjønnsrollemønster.
Pop / Rap
Villano Antillano:
La Sustancia X
La Buena Fortuna Music
La Sustancia X er debutalbumet til den puertoricanske rapparen Villano Antillano. Både tittelen og superheltkostymet artisten er iført på coveret, refererer til teiknefilmserien Powerpuff Girls.
Der blir hovudpersonane utsette for ein substans kalla Chemical X som gir makt til å overvinne vonde tendensar med feminin superkraft.
Opningssongen, «Pre-caución, esta canción es un hechizo», syner straks Villano Antillanos kraft og virtuositet som rappar. Hurtige spanskspråklege vendingar med presist attakk som skaper dei mest spenningsladde støytane, flyt uanstrengt over drivande seige trap beats. Kontrasten i stemmebruken mellom vers og refreng er massiv og nærast umerkeleg på same tid. Sporet som følgjer, «Hedonismo», aukar tempoet eit par hakk og er blytungt funky. «Cáscara de Coco» og «Kaleidoscópica» vert drivne av tunge, spretne reggaetónrytmar og snertne gitar- og marimbosnuttar.
Det slagkraftige og dramatiske trap-reggaetón-lydbiletet held fram til og med sjuande spor, «¡Hello Kitty!» – nok ein popkulturreferanse som understrekar den flytande kjønnsidentitetstematikken, før albumet tar ein sving inn mot rockterritoriet: «Puesta» (med La Dame Blanche på gjestevokal) har vrengd metalgitar og intense vokalharmoniar med røter over mesteparten av kloden i hovudrolla: Dette er hypermoderne dansemusikk med tradisjonelt krydder.
I «Mujer» kling eit ekko av Bone Thugs-n-Harmonys mordarisk melankolske 90-tals syngerap; «Nena Mala» er synthpop med jamrande apokalyptisk sci-fi-gitar, kompakte maskinelle rocketrommer og lyden av demokratisk protest. Sistesporet har eit hint av latinjazz, og eg protesterer mot å ikkje høyre på Villano Antillanos musikk.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Pop / Rap
Villano Antillano:
La Sustancia X
La Buena Fortuna Music
La Sustancia X er debutalbumet til den puertoricanske rapparen Villano Antillano. Både tittelen og superheltkostymet artisten er iført på coveret, refererer til teiknefilmserien Powerpuff Girls.
Der blir hovudpersonane utsette for ein substans kalla Chemical X som gir makt til å overvinne vonde tendensar med feminin superkraft.
Opningssongen, «Pre-caución, esta canción es un hechizo», syner straks Villano Antillanos kraft og virtuositet som rappar. Hurtige spanskspråklege vendingar med presist attakk som skaper dei mest spenningsladde støytane, flyt uanstrengt over drivande seige trap beats. Kontrasten i stemmebruken mellom vers og refreng er massiv og nærast umerkeleg på same tid. Sporet som følgjer, «Hedonismo», aukar tempoet eit par hakk og er blytungt funky. «Cáscara de Coco» og «Kaleidoscópica» vert drivne av tunge, spretne reggaetónrytmar og snertne gitar- og marimbosnuttar.
Det slagkraftige og dramatiske trap-reggaetón-lydbiletet held fram til og med sjuande spor, «¡Hello Kitty!» – nok ein popkulturreferanse som understrekar den flytande kjønnsidentitetstematikken, før albumet tar ein sving inn mot rockterritoriet: «Puesta» (med La Dame Blanche på gjestevokal) har vrengd metalgitar og intense vokalharmoniar med røter over mesteparten av kloden i hovudrolla: Dette er hypermoderne dansemusikk med tradisjonelt krydder.
I «Mujer» kling eit ekko av Bone Thugs-n-Harmonys mordarisk melankolske 90-tals syngerap; «Nena Mala» er synthpop med jamrande apokalyptisk sci-fi-gitar, kompakte maskinelle rocketrommer og lyden av demokratisk protest. Sistesporet har eit hint av latinjazz, og eg protesterer mot å ikkje høyre på Villano Antillanos musikk.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Fargerikt om tolsemd
Me får garantert høyra meir til komponisten Eilertsen.
Birger Emanuelsen har skrive både romanar, essay og sakprosa etter debuten i 2012.
Foto: Christopher Helberg
Endringar til godt og vondt
Birger Emanuelsen skriv om folk slik at ein trur på det.
Me drog til månen av di det var teknologisk mogleg. Eit strålande døme på det teknologiske imperativet. Her vandrar astronaut Buzz Aldrin frå Apollo 11 rundt og les sjekklista si på venstre arm på ekte ingeniørvis.
Kjelde: Nasa
Teknologisk imperativ!
«Birkebeinerne på ski over fjellet med kongsbarnet».
Foto: Morten Henden Aamot
Eit ikonisk stykke kunst er kome heim
Medan gode krefter arbeider for å etablere eit museum for kunstnarbrørne Bergslien på Voss, har den lokale sparebanken sikra seg ein originalversjon av eit hovudverk av målaren Knud Bergslien.
Frå rettsoppgjeret i Trondheim etter krigen. Henry Rinnan på veg inn i tinghuset i Trondheim 30. april 1946.
Foto: NTB
Rett i fella
Nikolaj Frobenius tar seg altfor godt til rette i kjeldematerialet. Rinnan-romanen hans er både problematisk og uinteressant.
Papiravisa