Sandra Borøy er sjef
Paralleller er ein fin produksjon i grenselandet mellom jazz og pop.
Sandra Borøy set på alle vis seg sjølv i sentrum, skriv Lars Mossefinn.
Foto: Mari Gjørv
Jazz / pop
Sandra Bjorøy:
Paralleller
Sandra Borøy, vokal og Fender Rhodes; Idar Eliassen Pedersen, trompet og flygelhorn; Simen Skrebergene, gitarar; Asle Bråthen, bass; Marius Trøan Hansen, trommer og perkusjon; John Rune Jakobsen, saksofon (4, 8, 10).
AMP Music & Records
På sitt beste går tekst, melodi, vokaluttrykk og arrangement opp i ei høgare eining i Borøys andre utgjeving, Paralleller. Ho debuterte for seks år sidan med Sus (Losen Records), og det musikalske uttrykket har forandra seg mykje. Komposisjonane har mange fellestrekk, og tekstane krinsar ofte rundt den same tematikken, men Borøy har brukt tida i Athletic Sound godt. Arrangementa og lydbiletet set røysta til Borøy i relieff. Tekstane får ein lett tak i (sjølv om plateselskapet skulle teke kostnaden med å leggja ved eit teksthefte).
Borøy skriv innanfor ein sentrallyrisk temakrins, men ho inkluderer også nokre observasjonar og undringar der diktets eg står på utsida. Tekstane er konkrete og ikkje spesielt biletrike, men inneheld nokre paradoks som skapar dobbeltbotn. Dei ti komposisjonane står godt til tekstane, og repertoaret er variert og fint sett saman.
Musikken er gjennomarrangert, og det blir ikkje opna opp for improvisasjon i nemnande grad, men bandet leverer etter intensjonen. Borøy set på alle vis seg sjølv i sentrum. Det er modig, og ho lukkast langt på veg med grepet, men i framtida bør ho i sterkare grad utfordra tekstforfattaren i seg.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz / pop
Sandra Bjorøy:
Paralleller
Sandra Borøy, vokal og Fender Rhodes; Idar Eliassen Pedersen, trompet og flygelhorn; Simen Skrebergene, gitarar; Asle Bråthen, bass; Marius Trøan Hansen, trommer og perkusjon; John Rune Jakobsen, saksofon (4, 8, 10).
AMP Music & Records
På sitt beste går tekst, melodi, vokaluttrykk og arrangement opp i ei høgare eining i Borøys andre utgjeving, Paralleller. Ho debuterte for seks år sidan med Sus (Losen Records), og det musikalske uttrykket har forandra seg mykje. Komposisjonane har mange fellestrekk, og tekstane krinsar ofte rundt den same tematikken, men Borøy har brukt tida i Athletic Sound godt. Arrangementa og lydbiletet set røysta til Borøy i relieff. Tekstane får ein lett tak i (sjølv om plateselskapet skulle teke kostnaden med å leggja ved eit teksthefte).
Borøy skriv innanfor ein sentrallyrisk temakrins, men ho inkluderer også nokre observasjonar og undringar der diktets eg står på utsida. Tekstane er konkrete og ikkje spesielt biletrike, men inneheld nokre paradoks som skapar dobbeltbotn. Dei ti komposisjonane står godt til tekstane, og repertoaret er variert og fint sett saman.
Musikken er gjennomarrangert, og det blir ikkje opna opp for improvisasjon i nemnande grad, men bandet leverer etter intensjonen. Borøy set på alle vis seg sjølv i sentrum. Det er modig, og ho lukkast langt på veg med grepet, men i framtida bør ho i sterkare grad utfordra tekstforfattaren i seg.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Foto: Seth Wenig / AP / NTB
Eit teikn på frustrasjon
Korkje Trump eller Biden har i røynda full kontroll på auke og fall i inflasjon eller kriminalitet.
Else Hagen: «Familie» (1950), olje på lerret. Rolf E. Stenersens samling / Munchmuseet.
Etterlysing og turné
Else Hagen er i dag eit ukjent namn for mange, men det er i endring.
Anders Folkestad og Torbjørn Ryssevik meiner det er nødvendig å styrke den vidaregåande skulen si studieførebuande rolle.
Gorm Kallestad / NTB
Studieopptak og skulifisering
Statsråden gjer rett i å avvise opptaksprøver som hovudveg til høgare utdanning.
Stig Amdam og Ragnhild Gudbrandsen spelar hovudrollene i stykket av August Strindberg.
Foto: Magnus Skrede / Den Nationale Scene
Krigen mellom kjønna
Dødsdansen er eit ekteskapsdrama der komikken får for stor plass, men spelestilane utfordrar kvarandre på interessant vis.
Nana rise-Lynum er redaktør i Norsk Barneblad.
Foto: Per Anders Todal
Å gi barn det dei ikkje veit at dei vil ha
Norsk Barneblad vart skipa i 1887 og har kome ut kvart år sidan. Sist helg fekk Nana Rise-Lynum Målprisen frå Noregs Mållag for innsatsen som redaktør.
Papiravisa