Sandpapirmusikk
Godfleshs niande slipar i veg på trommehinnene, labyrinten, sniglehuset og medvitet.
Rock
Godflesh:
Purge
Avalanche
Den Birmingham-baserte industrial-metal-duoen Godflesh, med Justin Broadrick på gitar, vokal og trommemaskiner og Ben Green på bass, platedebuterte på slutten av 80-talet, og Purge er det niande albumet deira.
Albumet går rett på sak med «Nero», «Land Lord» og «Army of Non», som alle er aggressive låtar med rivande gitarriff, stikkande og drivande trommeprogrammering, røff bassing og forvrengde brøl. Fjerdesporet «Lazarus Leper» held til på den seigare og treigare sida med lange bassdrønn, dissonerande piggtrådgitar, trommemaskin i marsjtakt og depressive verseliner om tomleiken i livet og verda, så utvitydige at dei grensar til parodiske. Ingenting gir meining, og det meste er nonsens, skal ein tru denne songen.
«Permission» kombinerer forskrudd surfrock med primalskrik, rytmiske stønn og The Doors-aktig vokal overaust med enorme mengder ekko.
Den klagande songstilen – og bruken av sausete ekkoeffektar – vert teken til uhøyrde nivå på «The Father», medan avslutningslåtane «Mythology of Self» og «You Are the Judge, the Jury, and the Executioner» har eit kontemplativt, messande preg som minner ein aldri så liten smule om post-punk-støyrock-orkesteret Swans’ tunge, dunkle og ritualaktige stil.
Purge tyder «å reinske, lutre, skylje, blåse ut» (i både verb- og substantivform) og kan til dømes ha med tømming av mageinnhald å gjere.
Albumet er svimlande og kvalmande, skarpt og virrande lik ein vinkelslipar i bruk, seigt som ei myr og grovt som sandpapir med korning 40 eller der omkring. Dette er musikk som iherdig høvlar i veg på høyrsla, balansen, medvitet og sjelelivet likeins. Slikt kan ein like. Eller mislike. Det er vel meininga, det.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Rock
Godflesh:
Purge
Avalanche
Den Birmingham-baserte industrial-metal-duoen Godflesh, med Justin Broadrick på gitar, vokal og trommemaskiner og Ben Green på bass, platedebuterte på slutten av 80-talet, og Purge er det niande albumet deira.
Albumet går rett på sak med «Nero», «Land Lord» og «Army of Non», som alle er aggressive låtar med rivande gitarriff, stikkande og drivande trommeprogrammering, røff bassing og forvrengde brøl. Fjerdesporet «Lazarus Leper» held til på den seigare og treigare sida med lange bassdrønn, dissonerande piggtrådgitar, trommemaskin i marsjtakt og depressive verseliner om tomleiken i livet og verda, så utvitydige at dei grensar til parodiske. Ingenting gir meining, og det meste er nonsens, skal ein tru denne songen.
«Permission» kombinerer forskrudd surfrock med primalskrik, rytmiske stønn og The Doors-aktig vokal overaust med enorme mengder ekko.
Den klagande songstilen – og bruken av sausete ekkoeffektar – vert teken til uhøyrde nivå på «The Father», medan avslutningslåtane «Mythology of Self» og «You Are the Judge, the Jury, and the Executioner» har eit kontemplativt, messande preg som minner ein aldri så liten smule om post-punk-støyrock-orkesteret Swans’ tunge, dunkle og ritualaktige stil.
Purge tyder «å reinske, lutre, skylje, blåse ut» (i både verb- og substantivform) og kan til dømes ha med tømming av mageinnhald å gjere.
Albumet er svimlande og kvalmande, skarpt og virrande lik ein vinkelslipar i bruk, seigt som ei myr og grovt som sandpapir med korning 40 eller der omkring. Dette er musikk som iherdig høvlar i veg på høyrsla, balansen, medvitet og sjelelivet likeins. Slikt kan ein like. Eller mislike. Det er vel meininga, det.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Sofi Oksanen er av dei forfattarane som har fått flest prisar i Norden. Bøkene hennar er omsette til 46 språk. Biletet er frå bokmessa i Wien i 2022.
Foto: Nicola Montfort / Wikimedia Commons
Vald mot kvinner som våpen
Sofi Oksanen ønskte å skrive ei bok som er tilgjengeleg for vanlege lesarar, som kan lesast utan kart og utan at ein treng følgje krigsnyhenda dag for dag. At essayet Putins krig mot kvinner skulle bli så skremmande, såg ho ikkje heilt for seg.
Gjengkrim – ein varsla katastrofe
Det går knapt ein dag utan grove valdshendingar i Oslo. Bak står gjengar og mektige kriminelle nettverk som har vakse fram dei siste ti åra.
For Balázs Orbán, som er politisk rådgjevar for statsministeren, er jobben å halda fast ved dei langsiktige måla til regjeringa mellom alle dei mindre og større oppgåvene i kvardagen.
Foto frå heimesida til Orbán Balázs i regjeringa
Verda ifølgje Orbán
BUDAPEST: I ei ny bok fortel ideologen til Viktor Orbán korleis Ungarn vil utfordra den liberale verdsordninga. Weekendavisen har møtt han.
Studentar mot politi ved Columbia- universitetet 30. april, då Palestina- aktivist-leiren skulle rivast.
Foto: Caitlin Ochs / Reuters / NTB
Ekko frå sekstiåra
Demonstrasjonane mot Israel og Gaza-krigen på universitet i USA vekkjer til live minnet om studentoppstandane i seksti- og syttiåra.
Eit portrett av filosofen Germaine de Staël, ein sveitsisk filosof som levde og virka 17- og 1800-talet. Ho er ei av fleire kvinnelege filosofar som har fått meir merksemd dei siste åra, ikkje minst takka vere arbeidet til filosof Kristin Gjesdal.
Filosofiske forviklingar
Professor Tove Pettersen meiner filosofifaget har eit likestillingsproblem.
Papiravisa