Konsert

The Delines:

The Sea Drift Tour

19. april, Multisalen i Asker kulturhus

Å syngje om det tynnslitne håpet, med innleving og truverd, kveld etter kveld – det krev sitt. Og for alle som var på konsert i Asker kulturhus tysdag kveld, vart det tydeleg at Amy Boone, vokalisten i The Delines, har ei sjeldan evne til nett det. Då siste ekstranummeret tona ut, ein overrumplande nær versjon av «Let’s Be Us» frå ferske The Sea Drift, var det så stille i Multisalen som det kan bli i eit rom når eit band står på ein scene.

Godt, då, at det var hit The Delines hadde lagt turnépremieren, før turen ber vidare til ei rekkje europeiske storbyar, med nokre og tretti spelejobbar fram til midten av juli, inkludert stopp på Paradiso i Amsterdam, Union Chapel i London og festivaldeltaking på Isle of Wight – men først altså Asker, som einaste by i Noreg.

Formidabel låtskrivar

Willy Vlautin – som også skriv gode romanar – er ein formidabel låtskrivar og skreddarsyr forteljingar som Boone gir røyst til med unik presisjon. Somme lesarar vil kjenne Vlautin frå Richmond Fontaine, bandet han leia frå midten av 1990-talet og fram til for nokre få år sidan, som laga fleire kritikarroste plater. Etter ei av dei, Post to Wire (2003), turnerte Boone med bandet, og det fekk Vlautin til etter kvart å lage eit nytt band med eit uttrykk som sirklar rundt hennar røyst.

Med seg frå gamlebandet fekk han Sean Oldham på trommer og Freddy Trujillo på bass, som er akkurat lause nok i kompet til den balladedrivne, sørstatsorienterte countrysoulen The Delines lagar. Essensiell er også femte medlem i bandet, Cory Gray, på tangentar og trompet – i Asker spelte han fleire gonger på begge delar på ein gong, eitt instrument med kvar hand. Gray tilfører musikken mykje, som arrangør, musikar og også som komponist – av den stemningsfulle instrumentalen «Lynette’s Lament», også frå The Sea Drift, som kom vel halvvegs ut i settet på tysdag.

Tett på

Lynette er også hovudpersonen i The Night Always Comes (2021), Vlautins siste roman, og lyttar og les du lenge nok, teiknar det seg eit bilete av eit univers der karakterar og forteljingar dukkar opp på tvers av sjangrar og medium. Vlautin vert ofte samanlikna med Raymond Carver (1938–1988), og det er det gode grunnar til. I Boone har han funne den perfekte forteljaren, ei røyst som kan puste liv i ein karakter som «Holly the Hustle» på ein måte som er både skakande og medrivande.

I Multisalen var ikkje scenen heva, og rommet heller ikkje for stort – vi kom ekstra tett på, med ein kresen lydproduksjon og elles lite staffasje. Då ligg alt til rette for at ein låt som fantastiske «The Oil Rigs at Night», frå førstealbumet Colfax (2014), verkeleg kjem til sin rett som andre ekstranummeret denne kvelden – og at alle får eit ugløymeleg møte med musikken til The Delines.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.