Elektronisk

Machine Girl:

Neon White OST 1: The Wicked Heart og OST 2: The Burn That Cures

Annapurna

New York-duoen Machine Girl spelte nyleg ein katarsisk konsert med trykk og energi, mykje headbanging og ein del stagediving på Blå i Oslo.

Musikken vert ofte kalla digital hardcore, og medan dei live, med trommer, elbass, skrikevokal og programmerte synth- og samplespor, framstår som svært punk-, metal- og rockeband-aktige, har studioutgjevingane eit meir dansbart preg, med fengjande melodiar framført med new age- og fusionjazzaktige synthlydar i hovudrolla – rett som det er akkompagnert av vrengde gitarar, hyl og skrik og intense rytmar, vel å merke.

Himmelsk

Musikken dei har laga til spelet Neon White, som går føre seg i himmelriket, høyrest heller himmelsk ut, men på ganske tvitydig vis.

I spelet lyt ein ta beina på nakken og jakte ned demonar som prøver å forstyrre den himmelske freden, og den energiske musikken passar perfekt til stilen i spelet.

Dei som kjenner til dei klassiske Sonic-spela frå 90-talet (som nyleg kom ut i renovert utgåve i Sonic Origins), vil kjenne att både den heseblesande kjernen i spelet og blandinga av intense rytmar og fengjande synthliner i musikken. (Eit artig apropos: Musikken til Sonic 3 frå ’94 blei medkomponert av Michael Jackson.)

To album

Machine Girls musikkspor er delt inn i to frittståande album, der del 1 er intenst og påtrengjande (men stadig vekk fengjande), medan del 2 er dominert av meir meditativ heismusikkinspirasjon – men heis(a)turen blir stundom avbroten av distortionpedalbruk, støy og polyrytmiske metalinspirerte trommer, avbrote av eit ettertenksamt pianostykke... Og så bortetter.

Dette er musikk som fungerer minst like bra til lytting og dansing som som bakgrunnsmusikk i Neon White.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er kunstnar, trommeslagar, DJ og fast musikkmeldar i Dag og Tid.