Rock

Bill Callahan og Bonnie «Prince» Billy:

Blind Date Party

Drag City

Det finst etter kvart fleire forteljingar om kva artistar rundt om i verda føretok seg då verda gjekk inn i ein vedvarande unntakstilstand våren 2020 og dei vart nøydde til å drive med, og formidle, musikk på nye måtar.

For Bill Callahan og Bonnie «Prince» Billy utløyste manglande turnéplanar eit kreativt samarbeid der hovudmålet var å halde seg oppteken og ikkje å gå frå forstanden. Ideen var enkel: å spele nokre songar dei er glade i, saman med artistar dei likar godt, i nye konstellasjonar som kunne føre med seg nye opplevingar, for både musikarar og lyttarar.

Vekegåver

Dei tok kontakt med folk som var knytte til same plateselskap, Drag City, og prosjektet tok form, litt etter litt, idet songar gjekk fram og tilbake og ulike krefter bidrog med sitt. Materialet vart distribuert som små gåver ein gong i veka som lyttarar kunne sjå fram til, i ein slags julekalender utan jul, og no er alt samla i ei plateutgiving, passande titulert The Blind Date Party.

Heile 19 spor kom ut av dette, altså eit dobbeltalbum for dei som skaffar seg vinyl, og det ligg kanskje i konseptets natur at utfallet er mildt sagt eklektisk. Det har også gått fort, noko som tilfører spontanitet og fleire stader ei kjensle av overskot. Ambisjonar og mål varierer. Der nokre har gått djupt inn i materien, har andre mest av alt hatt det gøy. På The Blind Date Party er det noko for alle. 

Kontrastrikdom

Det ligg ein fin kontrastrikdom i vokalbruken på dette albumet, for det dreier seg jo om artistar med sterk røyst som utfyller kvarandre. Berre høyr på den lyse røysta til Billy på gospelsongen karane gjer med Alasdair Roberts, «I’ve Made Up My Mind», der Callahan korar med djup bass.

I høg grad er det samarbeidspartnarane som verkeleg tilfører denne samlinga variasjon. Fleire av artistane som er med, orienterer seg mot ein americana i det terrenget Callahan og Billy alt held til i, som Cory Hanson eller Emmett Kelly, men så er det også andre, meir eksotiske alliansar her som fører dei involverte inn i vidt ulike soniske orienteringar og sjangerhybridar. Mellom denne lyttarens favorittar er «Wish You Were Gay» med Sean O’Hagan, ei herleg lita sak der alle gode krefter er mobiliserte. 

Det er klart at det spriker i eit slikt prosjekt, men slik vert det med den pandemiske jukeboksen, det er ein del av kontrakten. På mange måtar er også The Blind Date Party ein dokumentasjon av plateselskapet Drag Citys unike katalog, ein arena med stort musikalsk spelerom, der kvalitetssans gjennomgåande får råde.

The Blind Date Party er ute digitalt i dag, men fysiske utgåver av albumet kjem først i slutten av januar.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.