Pop

Hanne
Kolstø:

E det berre mej

Jansen
Records

E'kje berre dei, Hanne

«Vi e dysfunksjonelle», syng Hanne Kolstø på «Enda», det tredje sporet på det niande studioalbumet E det berre mej, og held fram: «mellom oss kor det smelle/ men vi skal lengre enn ei novelle/ høyr her/ ikkje legg mej død».

Alt er i rørsle i songen – den ein sjølv er, den andre, det som konstituerer eit «vi» – og også sjølve musikken, som reflekterer den tilstanden teksten skildrar, med tøffe påfunn av ulikt slag. Synthen er det berande instrumentet, ikkje minst på nettopp «Enda», som kulminerer i virtuose soloparti i sine siste sekund.

Sunnmørsk medisin

Vel sju år har gått sidan eg på tampen av 2016 skreiv om Kolstøs førre album, Fest blikket, på desse sidene. Det var med den plata artisten, som er (for lengst) utflytta sykkylving, gjekk over til å syngje på sunnmørsdialekt – noko som fekk meg, som er frå dei same traktene, til å tenkje på songane hennar som ein slags medisin. Mot kva? Vel, mot røysta eg høyrde tilsynelatande kvar gong eg skrudde på radioen på den tida, som tilhøyrde dåverande innvandrings- og integreringsminister Sylvi Listhaug.

Kolstøs «ej» var alt det Listhaugs «ej» ikkje var – søkjande, fabulerande, usikker – og det er det framleis på E det berre mej. Dialektale variantar av personlege pronomen dominerer tekstar og titlar, og reflekterer det faktum at songane dreier seg om ej, mej og dej, at fokuset framleis er på det mellommenneskelege, det relasjonelle. «Stemma lyg/ sei det går bra/ det går kje», heiter det i «Samme ka ej sei». Å vere menneske er å ha mange røyster i hovudet på same tid, og det er ikkje alltid det dei seier, går heilt i hop – noko Kolstø levandegjer i fleire av songane sine.

«Dette er tekstar med litterære kvalitetar.»

Stemningar

Noko anna Kolstø er god på, er stemningar. «Sollyset treffe en vegg/ graset ligg flatt og tørt/ det er varmt inni et sår/ trekke det med meg der eg går», heiter det i «Til det blir mørkt». Dette er tekstar med litterære kvalitetar, og dermed kjem det slett ikkje som noka overrasking på denne lyttaren at artisten om nokre veker debuterer med ein roman på Oktober. Psykopatmusikk skal ifølgje forlagets presentasjon handle om ein artist som kjempar for at musikken ho lagar, skal vere fri, samstundes som ho sjølv slit med å vere det.

Det skal verte spennande å lese forfattaren Kolstø, som altså er ei av desse som er utstyrte med gode porsjonar kreativ skaparkraft, på tvers av ulike estetiske grenser. Eg har lytta til E det berre mej i nokre veker, og her ein ettermiddag då eg sat og såg på plateomslaget, tenkte eg, det måleriet der, eg likar det, kven har laga det? Svaret er sjølvsagt Kolstø sjølv ­­– som hadde si første utstilling på Hvitsten Salong i august i fjor.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar, professor ved Universitetet i Bergen, og fast musikkskribent i Dag og Tid.