Musikk
«Ny pop frå Hanne Kolstø? Ja takk!»
Hanne Kolstø debuterer som romanforfattar på Forlaget Oktober i år.
Foto: Anne Valeur
E'kje berre dei, Hanne
«Vi e dysfunksjonelle», syng Hanne Kolstø på «Enda», det tredje sporet på det niande studioalbumet E det berre mej, og held fram: «mellom oss kor det smelle/ men vi skal lengre enn ei novelle/ høyr her/ ikkje legg mej død».
Alt er i rørsle i songen – den ein sjølv er, den andre, det som konstituerer eit «vi» – og også sjølve musikken, som reflekterer den tilstanden teksten skildrar, med tøffe påfunn av ulikt slag. Synthen er det berande instrumentet, ikkje minst på nettopp «Enda», som kulminerer i virtuose soloparti i sine siste sekund.
Sunnmørsk medisin
Vel sju år har gått sidan eg på tampen av 2016 skreiv om Kolstøs førre album, Fest blikket, på desse sidene. Det var med den plata artisten, som er (for lengst) utflytta sykkylving, gjekk over til å syngje på sunnmørsdialekt – noko som fekk meg, som er frå dei same traktene, til å tenkje på songane hennar som ein slags medisin. Mot kva? Vel, mot røysta eg høyrde tilsynelatande kvar gong eg skrudde på radioen på den tida, som tilhøyrde dåverande innvandrings- og integreringsminister Sylvi Listhaug.
Kolstøs «ej» var alt det Listhaugs «ej» ikkje var – søkjande, fabulerande, usikker – og det er det framleis på E det berre mej. Dialektale variantar av personlege pronomen dominerer tekstar og titlar, og reflekterer det faktum at songane dreier seg om ej, mej og dej, at fokuset framleis er på det mellommenneskelege, det relasjonelle. «Stemma lyg/ sei det går bra/ det går kje», heiter det i «Samme ka ej sei». Å vere menneske er å ha mange røyster i hovudet på same tid, og det er ikkje alltid det dei seier, går heilt i hop – noko Kolstø levandegjer i fleire av songane sine.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
