Rock

Nilüfer Yanya:

My Method Actor

Ninja Tune

Den britiske songaren og gitaristen Nilüfer Yanyas tredje album, My Method Actor, går rett på sak med songen «Keep On Dancing». Ein kort vokalmelodi går på repeat med andre ord over røffe, nakne gitarar; all botn er filtrert – isolert – bort frå trommespelet; diverre spelar dei ikkje på lag i same lydbilete. Her manglar den mangetydige samanstillinga av harmoniar og stilelement som pregar mykje av Yanyas tidlegare arbeid.

Medan trommene snik seg eit hakk lenger fram i miksen på spor to, læt arrangementet spinkelt og overlest på same tid. Lydbiletet på songen, som heiter «Like I Say (I runaway)», er kaldt og tynt: Ein kan formeleg høyre at artist og produsent har jobba åleine med kvarandre, flykta og isolert seg frå omverda.

På tredjesporet «Method Actor» køyrer Yanya på med sine dissonante støygitarriff, og trommeslageriet vågar seg ut på meir kontant territorium. Dette gir eit frigjerande løft. Her kjem kombinasjonen av sørgmodig introversjon og sjenert aggresjon til sin rett: Yanyas ublyge bruk av atonalitet og vreng fungerer godt opp mot den djupe og luftige altstemma hennar, med fri intonasjon og laus diksjon. Her.

Dette er høgdepunktet på plata, og så fell ho saman att. Kombinasjonen av triphopliknande bakpå-beats og lag på lag med gitar og kammerpopstrykarar på «Ready For Sun (touch)» blir til eit kaos av for lite og for mykje på same tid. «Faith’s Late» flyktar desto lenger innover: Dette er ein einsam korsong om einsemd understøtta av pompøst, gnålete stryk.

Diverre er albumet dominert av ei kjensle av å sitje fast i ei hengemyr av usikker tenåringsangst. Kan hende er det metoden, produksjonsisolasjonen, som ikkje passar til verda slik ho er for tida. Kan hende har vi vore isolerte nok dette tiåret. Resultatet manglar iallfall djupne og resonans.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.