Metal

Bismarck:

Vouruka­sha

Dark Essence Records

Det bergenske metalbandet Bismarck utforskar doom- og stonerrock-landskapet, stilartar kjenneteikna av buldrande bass- og gitardronar marinerte i ei myr av fredsæl feedback, hypnotiske overtonar og blytunge trommer i seigt tempo. På album nr. 3, Vourukasha – kalla opp etter eit himmelsk hav i den protomonoteistiske zoroastriske mytologien og ein oase av blomar i rollespelet Genshin Impact – syner bandet at det ikkje står tilbake for sjangerpionerar som Sleep og Swans.

Den musikalske ørkenvandringa i retning undergangen legg i veg med dei standhaftige, blytunge spora «Sky Father» og «Echoes». På tredjesporet «Kigal» motiverer lokkande kviskring frå det fjerne til å trasse tørst og solstikk, og klatringa over dynene vert driven av mellomaustleg perkusjon og transeinduserande oudklimpring. «The Tree of All Seeds» startar lik den reinaste rollespel-landsbyutkant-musikk i ein trygg oase, men etter fjøre kjem flod.

Boren av feedback-kuling klaskar tittelsporet rett i fleisen på lyttaren, ei sonisk flodbølgje rullar over lydlandskapet og lullar umedvitet inn i vakne draumar om ei ambivalent, uttørka overfløyming. Gigantiske gitardronar sildrar av garde med- og motstraums medan knusktørre cymbalar plaskar og klaskar i veg, renn opp- og nedstraums lik milliardar av små sandkorn i halvfulle halvtomme timeglas.

På avslutningssporet «Ocean Dweller» er det soniske klimaet ekstremt, overveldande, altomfattande og i konstant endring: Faderleg voggesong blir til presteaktig messing blir til desperate brøl og skrik som preiker profetiske visjonar frå endetida. Når det heile er over, har Bismarcks musikk gjort togna til din ven, og berre eit vagt ekko av desperasjonen heng att i det stille kaoset.

Rasmus Hungnes

er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.