Rock

Jeff Tweedy:

WARM

dBpm Records

«Eg veit korleis det er å ikkje kjenne smerte», syng Jeff Tweedy i det som må vere ein av årets finaste songar, «I Know What It’s Like», på albumet WARM, som kjem ut i dag.

Populærmusikken manglar ikkje songar om dei store, overveldande kjenslene: sakn, kjærleik, sjalusi, kjærleikssorg. Sjeldnare høyrer du ein låt om det å kjenne seg lamma og avstumpa, slik Tweedy sjølv gjorde då han enda opp med å verte avhengig av smertestillande tablettar og fekk eit alvorleg rusproblem for nokre år sidan.

Rett fram

Når eg den siste tida har lytta så mykje til Tweedy, er det fordi eg ikkje berre har høyrt på dei nye songane han har laga, men også på boka han nett har gitt ut, memoarboka Let’s Go (So We Can Get Back), som føreligg som lydbok, lesen av forfattaren sjølv.

Som forteljar har Tweedy mange av dei same kvalitetane han har som låtskrivar. Han er ærleg, rett fram og byr på ein tidvis dyrekjøpt visdom i ei liketil røyst som aldri vert sjølvhøgtideleg. Morosamt er det også, ofte, for det dreier seg om ein forfattar som kan forvalte det anekdotiske materialet på ein lakonisk, snarare enn ein melodramatisk, måte.

«Eg veit korleis det er» er kjernen i ein empatisk uttrykksmåte. Sjølv når dei ikkje seier det så direkte, sirklar fleire av songane på WARM rundt ei slik vending mot lyttaren.

Når nokon som står deg nær, døyr frå deg, vert du gåande og tenkje på døden, det er jo uunngåeleg, og slik vart denne hausten for min del. «We all think about dying», syng Tweedy i «Don’t Forget»: «Don’t let it kill you.»

Eg var ikkje åleine om å meine at Sukierae (2014), plata Tweedy gav ut saman med sonen Spencer på trommer under namnet Tweedy, var heilt på høgde med det beste han har laga med Wilco dei siste åra – om ikkje betre. I fjor kom soloplata Together At Last, med akustiske tolkingar av gamle og nye Wilco-låtar. Tweedy baud på ei rekkje akustiske solokonsertar i 2016 og 2017. Då han hadde lagt desse bak seg, bestemte han seg for å lage ei plate der han tok med dei songane han meinte hadde gjort sterkast inntrykk på publikum. Slik enda han opp med passande titulerte WARM.

For det gode

Lyttarar som finn vegen til albumet, vil raskt finne ut at det er utstyrt med uvanleg sterke såkalla liner notes, altså tekst som følgjer omslaget og utgivinga, ofte med ein miks av det anekdotiske, det faktiske og det analytiske.

George Saunders står bak, ein forfattar som sjølv har makta å skrive fram ein usentimental empati i mange framifrå noveller opp gjennom åra. Det går ikkje an å tenkje seg ein betre skribent til oppgåva. Skriftstykket om Tweedy fangar effektivt og kjenslevart essensen i musikken til denne artisten. Kunstens oppgåve er å strekkje seg over tid og rom og tilby ei trøyst, skriv Saunders – «ikkje ein kur eller ein resept, men ei trøyst som ikkje verkar triviell». Store ord, kanskje, når forfattaren kallar Tweedy ein «warrior for kindness», men slik kjennest det altså etter å ha lytta til WARM.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.