Samtidsmusikk

Kim Myhr:

Hereafter

Kim Myhr, gitarar; Signe Irene Time, vokal og kassettspelar; Gunhild Seim, trompet; Petter Frost Fadnes og Arild Hoem, saksofonar; Gaute Vikdal, basstrombone; Nils Erga, bratsj; Jenni Witick, cello; Johan Egdetveit, akkordeon; Dag Egil Njaa, elektronikk; Øyvind Dale, tangentar; Marius Munthe-Kaas, vibrafon; John Lilja, bass; Thomas Bang, bass og gitar; Ståle Birkeland og Dag Magnus Narvesen, trommer. Sofa

Pandemien dannar utgangspunktet og er bakteppe for verket Hereafter, tinga av og for sjølve flaggskipet i Stavanger-jazzen, Kitchen Orchestra. Verket tematiserer daude og forgjengelegdom. Myhr minnest meldinga frå statsminister Solberg i marsdagane 2020 – at me alle risikerte å mista nokon som stod oss nær. For Myhr handlar verket om å anerkjenna og akseptera katastrofe.

Verket er delt inn i elleve relativt korte delar som spenner frå to til fire minuttar, med den ni minuttar lange del sju og dei seks minuttar lange delane åtte og ti som unnataka. Myhr fortel i presseskrivet at «Raag Miyan Ki Malhar» med Ustad Salamat Ali Khan frå filmen Jalsaghar kverna i bakhovudet i månadene komponeringa gjekk føre seg, og dette har nok sett sine spor som ein del av grunnstemninga i verket, men også konkret i del fire.

Musikken byggjer på ein del element, til dømes dronar og ostinat, som blir gjentekne og sett opp i kontrastar til andre element, eller musikken er meir lagdelt og horisontal. Dei fleste av enkeltdelane kan lyttast til som frittståande miniatyrar, men samla utgjer dei eit puslespel på elleve delar.

Eg var på re-premieren av verket på Maijazz i fjor, der verken omstenda eller konsertlokalet spelte på lag. Dette er noko heilt anna. Verken Myhr eller Kitchen Orchestra har nokon gong vore betre på plate.

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.