Rock

Snail Mail:

Valentine

Matador / Playground

Ingenting kan stoppe meg no, heiter det i refrenget på «Light Blue», eit av høgdepunkta på Valentine, den nye plata frå Snail Mail. Songen er sett frå perspektivet til eit menneske som står ved eit skilje. Herfrå er det ingen veg tilbake no. Den stillferdige songen varer berre to og eit halvt minutt, men det er alt Lindsey Jordan treng. Når det stilnar frå høgtalaren, får du lyst til å høyre låten ein gong til. 

Valentine er det andre albumet frå Lindsey Jordan, som altså er namnet som skjuler seg bak eit alias som nikkar mot gammal postgang og dermed ei tid der mellommenneskeleg kommunikasjon utspelte seg i eit anna tempo enn i dag. Eg vil tru somme lesarar kjenner til det markante debutalbumet Lush frå 2018. Då Snail Mail gjesta Landmark i Bergen same år, på ein trippelkonsert saman med Lucy Dacus og Stella Donnelly, leverte ho solid i det ein må karakterisere som sterkt selskap, i ein alder av 18 år. 

Nytt kapittel

Valentine er altså eit nytt kapittel i det som teiknar til å verte ein platekarriere det er vel verdt å følgje med på. Dei som kjenner Jordan som ein dempa trubadur med skarpt blikk for ungdomstidas emosjonelle bølgjedalar, vil raskt merke at det musikalske registeret er større på albumet av året.

Det opnande tittelsporet viser seg å vere ein medrivande poplåt der synthar og samples fører oss med tiltakande intensitet inn i eit kulminerande refreng. Songen er ikkje åleine av sitt slag på Valentine, som fleire stader rommar eit hitpotensial på nye måtar for Snail Mail, særleg i songar som «Madonna», «Forever (Sailing)» og «Ben Franklin». Den elegante omgangen med melodi og tekst får meg til å tenkje på ein artist som The Japanese House.

Meir rocka

Ein song som gitardrivne «Glory» viser også Jordan frå ei hakket meir rocka side. Men dei som sette pris på Lush, og har likt å lytte til Snail Mail på konsert, treng ikkje å frykte at det no berre er øs og pøs. Nemnde «Light Blue» og songar som «Mia» og «c.et. al.» er alle dempa, akustiske balladar der Jordan får vise seg på sitt aller beste som vokalist.

Alt dette gjer det andre albumet frå Snail Mail til ei rik og variert lytteoppleving. Valentine tok for alvor form i vinter i eit lite studio i Durham i North Carolina, med Brad Cook (Waxahatchee, Bon Iver) som produsent, medan strykearrangement vart tilførte seinare i Spacebomb Studios i Richmond.

Ein omfattande turné tek til mot slutten av månaden og fører Snail Mail til Oslo og Parkteatret 8. mars neste år. Det er ein konsert det er gode grunnar til å få med seg.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.