Rock

Car Seat Headrest:

Faces from the Masquerade

Matador/Playground

«Eg har vorte slik ein negativ person», heiter det i «Drunk Drivers/ Killer Whales», før eit «kanskje» heldigvis følgjer i den optimistiske brua: «Maybe we can learn how to start again.»

Songen var eit av fleire høgdepunkt på Teens of Denial, det framifrå albumet Car Seat Headrest gav ut i 2016 – og er tiande låt ut på konsertplata som kom for nokre dagar sidan, Faces from the Masquerade, som rommar opptak frå ei utseld rekkje i Brooklyn i slutten av mars i fjor.

Dei syng sanneleg med, publikum, når Will Toledo dveler ved denne draumen om å ta grep og gjere det rette, artikulert som ei formaning til den som køyrer i fylla: «Turn off the engine, get out of the car and start to walk.» Djupare sett er songen eit slags oppgjer med fordervande atapi.

Først soloprosjekt

Car Seat Headrest såg først dagens lys i 2010, då det framleis var eit soloprosjekt for låtskrivar og songar Toledo, som sjølvpubliserte musikk under namnet, fram til platekontrakten hos Matador Records var eit faktum fem år seinare. Teens of Style (2015) inneheldt nyinnspelte versjonar av musikk han først hadde gitt ut åleine via Bandcamp, no med band.

Og eit band er det verkeleg vi får høyre på Faces of the Masquerade, som for denne lyttaren kjennest som ei feiring av krafta som ligg i det mest basale rockeuttrykket, der gitarar, tangentar, bass og trommer utan så mange dikkedarar fører med seg eit himla trøkk.

Frå første stund er det som om rommet er lada, med denne herlege, litt pompøse dramaturgien som kjenneteiknar opninga på ein rockekonsert i ein klubb, der medlemmene dukkar opp, ein etter ein, og dei ulike elementa vert introduserte i tur og orden, i «Crows». Det passar heilt greitt at det visuelle manglar, sjølv om det var eit viktig element då dei stod på scenen, der Toledo hadde på seg ei gassmaske med LED-lys skinande frå augehola.

Ei verd av masker

Maska var på plass alt då Making a Door Less Open kom pandemivåren 2020, og vart ei utsmykking med ei konnotativ kraft som nok oversteig det som var tiltenkt – Toledo ønskte å tone ned fokuset på sin eigen person, og snarare konstruere ein slags persona, inspirert av artistar som Bowie, men enda med å måtte lansere musikken i ei verd no full av masker.

Når ein berre lyttar til opptaket, gløymer ein fort dette, og blir berre verande i musikken. Det var nok eit smart grep av Car Seat Headrest å be den iherdige fansen om å ønskje seg songar på førehand, for slik sikra dei seg jamleg allsong på konsertane i Brooklyn.

Repertoaret er henta frå fleire plater, med Toledo-klassikarar som «Sober to Death» og, ikkje minst, ein storarta, lang versjon av «Beach Life-In-Death». Faces of the Masquerade dokumenterer eit heiltent konsertband i storform, med Ethan Ives på gitar og vokal, Seth Dalby på bass og Andrew Katz på trommer, og, for høvet, Ben Roth på tangentar. For eit driv! Kva hadde livet vore utan konsertar som dette?

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar, professor ved Universitetet i Bergen, og fast musikkskribent i Dag og Tid.