Pop

Diana Ross:

Thank You

Decca
Records

Diana Ross er kjend frå Motown-bandet The Supremes og for songar som «I’m Coming Out», «Ain’t No Mountain High Enough» og «Upside Down». Thank You, spelt inn under koronanedstengingane i 2020, er det 25. albumet til den 77 år unge artisten.

Tittelsporet er ein soul-pop-låt i medium tempo, og motstand er nyttelaust når houserytmane og dei oppløftande verselinene på andresporet, «If the World Just Danced», røskar fot og sjel opp frå den svevndyssande smarttelefonihypnosen med rota. Tredjesporet «All Is Well» er ei klassisk soul-pop-ballade av den gode, gamle, positive sorten, og fordelinga mellom balladar, mid-tempo soullåtar og sprettent dansegolvbelegg er om lag lik mellom dei tretten spora på «Thank You».

«Let’s do it together», syng Ross på «Let’s Do It», og albumet som heilskap er ei tydeleg påminning om vona i fellesskapet. Med enorm stemmeprakt og aura av livserfaring og kraft meistrar Ross å kommunisere sanningar det for oss ordinære folk kan vere pinleg berre å tenkje, til dømes på «Tomorrow», der discofaktoren er på maks: «Tomorrow starts with me, and you, and you – ain’t that the truth?»

Jo, det er faktisk sant, og eg er takksam for at Diana Ross bruker den musikalske autoriteten sin til å minne oss om at samhald og samhandling er nøkkelen til ei rettferdig framtid og samfunn.

Medan overtydinga Ross framfører balladane på Thank You med, er uimotståeleg, er det dei dansbare låtane i discotradisjonen som kjem til å bli verande i spelelista mi. «Ain’t it much better when we do it together now?» syng Ross på «If the World Just Danced», og det er ikkje anna å gjere enn å late seg røre og å røre på seg.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar, DJ og fast musikkmeldar i Dag og Tid.