Musikk
Godt om det som er vondt
The National held fram i mild, vedvarande midtlivskrisemodus.
The National byr på trist papparock.
Foto: Josh Goleman
Typisk The National, tenkte eg då eg høyrde «Tropic Morning News», første smakebit frå den nye plata som kjem ut i dag. Songen er støypt i bandets umiskjennelege melankoli, kjenneteikna av ei eiga evne til å skildre menneskeleg avstand i eit musikalsk uttrykk som er både melodisk og drivande. Endeleg er dei tilbake, akkurat så triste som vi vil ha dei.
I «Sorrow» på bandets kanskje aller beste album, High Violet (2010), heiter det: «Sorrow found me when I was young. Sorrow waited, sorrow won.» Slik er det med den saka! Når ein lyttar til The National, gjer det godt å høyre om det å ha det vondt. Låtskrivar og vokalist Matthew Berninger samarbeider med partnaren Carin Besser, forfattar og tidlegare fiksjonsredaktør i The New Yorker, om tekstane, som ofte sirklar inn stundene då vi ikkje er på vårt beste, men likevel er oss sjølv like. Om songane er til trøyst, så er det fordi lyttaren kjenner seg heime i tilstandsrapportane dei leverer, med sine erkjenningar om at det å ikkje strekkje til er ein uunngåeleg del av livet.
Trist papparock
Denne hangen til tristesse gjer også Berningers positur lett å karikere, om ein skulle ønskje det. Når grupper som The National og Wilco vert omtala som «sad dad bands», kjenner trufaste lyttarar som eg seg trefte. John Moe skreiv ein vittig tekst om dette i tidsskriftet McSweeneys seint i haust, «What your favorite sad dad band says about you.»
Den triste papparocken plasserer lyttaren i eit uavklart og uforløyst forhold til si eiga fortid, i ein mild, vedvarande midtlivskrisemodus. For Berninger er dette sjølve urkjelda til musikken. Konfrontert med «Sorrow», som 52-åringen laga då han nærma seg 40, i eit nyleg intervju med The Guardian, fortel han at han alltid har kjempa med «ein ganske normal grad av angst og depresjon», men at han trass i alle dei triste songane stort sett har hatt det ganske greitt.
The First Two Pages of Frankenstein er den niande plata The National gir ut sidan dei debuterte i 2001. Når det etter kvart har vorte så lett å kjenne dei att, er det også fordi bandet har halde på den opphavlege samansetjinga i alle desse åra: Berninger og to par brør, nærare bestemt Aaron og Bryce Dessner, båe hovudsakleg på gitarar og tangentar, og Scott og Bryan Devendorf, på høvesvis bass og trommer.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
