Jazz

Wako:

Ut av det nye

Martin Myhre Olsen, saksofonar; Kjetil A. Mulelid, piano; Bárdur Reinert Poulsen, bass; Simon Olderskog Albertsen, trommer.
Øra fonogram

Tida flyg. Wako er ti år og markerer milepålen med plate nummer seks. Dei platedebuterte i 2015 med The Good Story og blei med ein gong lagde merke til, men å lytta til debuten sett opp mot Ut av det nye avslører ei fundamental utvikling. Arrangementa og ensemblespelet er så mykje meir raffinerte hjå Wako anno 2022. Det er eit band som har teke store steg på alle musikkens område.

Olsen og Mulelid er huskomponistar hjå Wako. Her deler dei oppdraget med fire låtar kvar, og så smett Poulsen inn med den drøymande balladen «Løgmannabreyt» (eit gatenamn i Tórshavn på Færøyane). Komponistane har lagt sin elsk på balladen, men også innslag av medium tempo, elles er komposisjonane varierte og særmerkte. Arrangementa er detaljrike og formfullenda, utan at dei verkar statiske og polerte.

Wako er flinke til å bruka dynamikken for alt han er verd, og byggja opp intensitet på minimalistisk vis, som i Olsens «Isabella» og den påfølgjande «Pleb Yalu» av Mulelid, der Myhre serverer eit leikent soprankor. Minst like leikent virtuos er han i fire flate på «F & F».

Ut av det nye er ei gjennomført vakker plate, men eg sit att med «Alt det vi tapte» som høgdepunkt, fordi låten skil seg ut. Her går dei attende i jazzsoga, knyter seg tett opp til Coltrane-tradisjonen, er vågale og kombinerer det vakre med dramaet. Både Olsen og Mulelid leverer sine beste soloar på denne låten. Meir av dette neste gong!

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.