Frisk folkrock
Unge oslobaserte musikarar fornyar musikalske idear frå 1970-talet.
Folkrock
Gangar:
Stubb
Mattias Thedens: feler; Oskar G. Lindberget: saksofonar; Richard Max: gitar; Jonas Thrana Jensen: bass; Henrik Dullum: trommer. Heilo
For tida kjem det ut mange plater der utgangspunktet er norsk folkemusikk, men blanda med andre stilartar. Ein kan merka stor påverknad frå pop/rock i delar av folkemusikken, og omvendt: Rockeplater som inneheld element av folkemusikk.
Reindyrka folkrock, derimot, er det mindre av. Før Gangar vart etablert, var truleg Gåte det bandet som gjennomførte denne musikalske hybridforma mest konsekvent. Likevel: Det er stor skilnad på Gåtes drøymande og delvis romantiske musikk og kraftutladingane til Gangar.
Her til lands har folkrocken ein historikk som kan førast tilbake til samarbeidet Sigbjørn Bernhoft Osa hadde med Saft, og Einar Mjølsnes’ medverknad i Christiania Fusel & Blaagress (der Øystein Sunde var ein sentral medlem). Men den folkrocken dei unge oslobaserte musikarane i Gangar serverer, er av eit langt tyngre slag: Felespelet til Mattias Thedens står heile tida sentralt, og utgangspunktet er gjerne tradisjonelle slåttar, men elles kling dette nærare den klassiske hardrocken, og inspirasjonen frå AC/DC er svært merkbar.
Dette er høgenergisk rockemusikk som er tydeleg prega av godt humør og feststemning, og slik sett milevidt frå den dystre svartmetallen, som òg kan vera inspirert av folkemusikk. I utgangspunktet er Gangar eit liveband som har turnert flittig både i Noreg og på kontinentet, og det kan merkast. Samspelet er tett og fylt av overskot.
Dette er i hovudsak ei instrumentalplate, men på to av spora medverkar kvedaren Synnøve Brøndbo Plassen. Folkemusikktilknytinga vert ytterlegare understreka gjennom Kenneth Liens munnharpespel på «Murukleiven». Plata sluttar med «Hennar Valborg», som er ein av dei mest utslitne jammelåtane blant yngre norske folkemusikarar. Man jamvel denne slåtten verkar frisk og ny i utgåva til Gangar.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast meldar
i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Folkrock
Gangar:
Stubb
Mattias Thedens: feler; Oskar G. Lindberget: saksofonar; Richard Max: gitar; Jonas Thrana Jensen: bass; Henrik Dullum: trommer. Heilo
For tida kjem det ut mange plater der utgangspunktet er norsk folkemusikk, men blanda med andre stilartar. Ein kan merka stor påverknad frå pop/rock i delar av folkemusikken, og omvendt: Rockeplater som inneheld element av folkemusikk.
Reindyrka folkrock, derimot, er det mindre av. Før Gangar vart etablert, var truleg Gåte det bandet som gjennomførte denne musikalske hybridforma mest konsekvent. Likevel: Det er stor skilnad på Gåtes drøymande og delvis romantiske musikk og kraftutladingane til Gangar.
Her til lands har folkrocken ein historikk som kan førast tilbake til samarbeidet Sigbjørn Bernhoft Osa hadde med Saft, og Einar Mjølsnes’ medverknad i Christiania Fusel & Blaagress (der Øystein Sunde var ein sentral medlem). Men den folkrocken dei unge oslobaserte musikarane i Gangar serverer, er av eit langt tyngre slag: Felespelet til Mattias Thedens står heile tida sentralt, og utgangspunktet er gjerne tradisjonelle slåttar, men elles kling dette nærare den klassiske hardrocken, og inspirasjonen frå AC/DC er svært merkbar.
Dette er høgenergisk rockemusikk som er tydeleg prega av godt humør og feststemning, og slik sett milevidt frå den dystre svartmetallen, som òg kan vera inspirert av folkemusikk. I utgangspunktet er Gangar eit liveband som har turnert flittig både i Noreg og på kontinentet, og det kan merkast. Samspelet er tett og fylt av overskot.
Dette er i hovudsak ei instrumentalplate, men på to av spora medverkar kvedaren Synnøve Brøndbo Plassen. Folkemusikktilknytinga vert ytterlegare understreka gjennom Kenneth Liens munnharpespel på «Murukleiven». Plata sluttar med «Hennar Valborg», som er ein av dei mest utslitne jammelåtane blant yngre norske folkemusikarar. Man jamvel denne slåtten verkar frisk og ny i utgåva til Gangar.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast meldar
i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Sunniva M. Roligheten debuterte som romanforfattar i 2022. Boka som kjem ut no, har ho skrive saman med Daniel A. Wilondja.
Foto: Anna-Julia Granberg / Blunderbuss
Orda mellom oss
Sunniva M. Roligheten, Daniel A. Wilondja og Google Translate har saman skrive ein fascinerande tekstkollasj.
Teikning: May LInn Clement
«Blokk har vore nytta om stabben folk vart halshogne på.»
Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.
Foto: Ole Berg-Rusten / NTB
Eit spørsmål om kontroll
I rapport etter rapport kritiserer Riksrevisjonen statlege institusjonar for feil og manglar. Men kva kjem det eigentleg ut av kritikken?
Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.
Foto: Samlaget
Ein av oss
Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.