Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

MusikkMeldingar

Far og son

Konserten i Thomaskyrkja var historisk – i dobbel forstand.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Franske Christophe Rousset dirigerer Les Talens Lyriques i Thomaskyrkja i Leipzig.

Franske Christophe Rousset dirigerer Les Talens Lyriques i Thomaskyrkja i Leipzig.

Foto: Gert Mothes / Bach-Archiv Leipzig

Franske Christophe Rousset dirigerer Les Talens Lyriques i Thomaskyrkja i Leipzig.

Franske Christophe Rousset dirigerer Les Talens Lyriques i Thomaskyrkja i Leipzig.

Foto: Gert Mothes / Bach-Archiv Leipzig

3008
20220624
3008
20220624

Konsert

J.S. Bach, C.P.E. Bach, G.F. Händel:

Bach-Familienkonzert Hamburg 1786

Les Talens Lyriques; Vocalconsort Berlin; dir.: Christop­he Rousset
Thomaskirche Leipzig, laurdag 11. juni

Dei fleste ensembla under Bachfest spelar på såkalla originalinstrument, altså instrumenttypar som blei nytta i den tida musikken blei til. Slik rekonstruerer ein klangen av ei svunnen tid. Konserten i Thomaskyrkja med franske Christophe Rousset, som dirigerte orkesteret Les Talens Lyriques og koret Vocalconsort Berlin, tok dette historiske eitt skritt vidare.

Konsertprogrammet var nemleg identisk med det som var å høyra i Hamburg 9. april 1786, under ein velgjerdskonsert som skulle sikra fattigfolk gratis legehjelp. Bachfest-publikummet fekk jamvel utlevert ein faksimile av det originale programheftet.

H-mollmesse

Velgjerdskonserten i 1786 blei arrangert av J.S. Bachs nest eldste son, Carl Philipp Emmanuel Bach (1714–1788). Hendinga var historisk av di ho verkar så moderne: For det fyrste blei kyrkjemusikken den gongen framført i ein kon­sertsal (som jo er vanleg i dag), og for det andre var musikken gamal (vår tids konsertrepertoar består jo òg for det aller meste av musikk frå eldre epokar).

Mange av konsertane under årets Bachfest sette seg føre å syna J.S. Bachs musikalske røter. Her dreia det seg derimot om J.S. Bachs etterverknad i musikkhistoria. Programmet opna med Credo-delen (truvedkjenninga) frå J.S. Bachs Messe i h-moll, BWV 232, som Rousset dirigerte i høgt tempo. Særleg i fyrstesatsen gjekk det for fort i høve til kva den store akustikken i Thomaskyrkja toler – tempoet, dynamikken og artikulasjonen var ikkje godt nok avpassa etter romtilhøva, difor lét det litt grautete. Trompetane verka stressa, for det tok si tid før intonasjonen var på plass (i byrjinga klang det småsurt).

Halleluja

Georg Friedrich Händels (1685–1759) «Halleluja» frå oratoriet Messias var alt i 1786 ein publikumsfavoritt, noko me ser av at C.P.E. Bach sette denne einskildsatsen på programmet for velgjerdskonserten. Framføringa til Rousset var storfelt, med dynamiske kontrastar og staseleg punkterte rytmar der korklangen når klimaks.

C.P.E. Bach budde i Hamburg, der han hadde ei liknande stilling som den far hans hadde hatt i Leipzig: Han var ansvarleg for kyrkjemusikken i hovudkyrkjene og direktør for byens offentlege musikkliv. Under konserten fekk me høyra hans mest eksentriske Symfoni i D-dur, Wq 183/1, der det musikalske temaet i fyrstesatsen kling meir som eit morsesignal enn som ein melodi.

Det siste store verket på programmet var også høgdepunktet: Hans strålande, men diverre sjeldan framførte Magnificat, Wq 215, som er ei tonesetjing av Marias lovsong frå Lukasevangeliet. C.P.E. Bach syner her evna si til å kombinera gamalt og nytt: Den moderne, virtuose og operapåverka stilen i samtida hans går saman med den tradisjonelle, kontrapunktiske komposisjonsmåten han hadde lært av far sin.

Sjur Haga Bringeland

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Konsert

J.S. Bach, C.P.E. Bach, G.F. Händel:

Bach-Familienkonzert Hamburg 1786

Les Talens Lyriques; Vocalconsort Berlin; dir.: Christop­he Rousset
Thomaskirche Leipzig, laurdag 11. juni

Dei fleste ensembla under Bachfest spelar på såkalla originalinstrument, altså instrumenttypar som blei nytta i den tida musikken blei til. Slik rekonstruerer ein klangen av ei svunnen tid. Konserten i Thomaskyrkja med franske Christophe Rousset, som dirigerte orkesteret Les Talens Lyriques og koret Vocalconsort Berlin, tok dette historiske eitt skritt vidare.

Konsertprogrammet var nemleg identisk med det som var å høyra i Hamburg 9. april 1786, under ein velgjerdskonsert som skulle sikra fattigfolk gratis legehjelp. Bachfest-publikummet fekk jamvel utlevert ein faksimile av det originale programheftet.

H-mollmesse

Velgjerdskonserten i 1786 blei arrangert av J.S. Bachs nest eldste son, Carl Philipp Emmanuel Bach (1714–1788). Hendinga var historisk av di ho verkar så moderne: For det fyrste blei kyrkjemusikken den gongen framført i ein kon­sertsal (som jo er vanleg i dag), og for det andre var musikken gamal (vår tids konsertrepertoar består jo òg for det aller meste av musikk frå eldre epokar).

Mange av konsertane under årets Bachfest sette seg føre å syna J.S. Bachs musikalske røter. Her dreia det seg derimot om J.S. Bachs etterverknad i musikkhistoria. Programmet opna med Credo-delen (truvedkjenninga) frå J.S. Bachs Messe i h-moll, BWV 232, som Rousset dirigerte i høgt tempo. Særleg i fyrstesatsen gjekk det for fort i høve til kva den store akustikken i Thomaskyrkja toler – tempoet, dynamikken og artikulasjonen var ikkje godt nok avpassa etter romtilhøva, difor lét det litt grautete. Trompetane verka stressa, for det tok si tid før intonasjonen var på plass (i byrjinga klang det småsurt).

Halleluja

Georg Friedrich Händels (1685–1759) «Halleluja» frå oratoriet Messias var alt i 1786 ein publikumsfavoritt, noko me ser av at C.P.E. Bach sette denne einskildsatsen på programmet for velgjerdskonserten. Framføringa til Rousset var storfelt, med dynamiske kontrastar og staseleg punkterte rytmar der korklangen når klimaks.

C.P.E. Bach budde i Hamburg, der han hadde ei liknande stilling som den far hans hadde hatt i Leipzig: Han var ansvarleg for kyrkjemusikken i hovudkyrkjene og direktør for byens offentlege musikkliv. Under konserten fekk me høyra hans mest eksentriske Symfoni i D-dur, Wq 183/1, der det musikalske temaet i fyrstesatsen kling meir som eit morsesignal enn som ein melodi.

Det siste store verket på programmet var også høgdepunktet: Hans strålande, men diverre sjeldan framførte Magnificat, Wq 215, som er ei tonesetjing av Marias lovsong frå Lukasevangeliet. C.P.E. Bach syner her evna si til å kombinera gamalt og nytt: Den moderne, virtuose og operapåverka stilen i samtida hans går saman med den tradisjonelle, kontrapunktiske komposisjonsmåten han hadde lært av far sin.

Sjur Haga Bringeland

Fleire artiklar

Den danske forfattaren Olga Ravn har skrive ein slags litterær true crime om hekseprosessane.

Den danske forfattaren Olga Ravn har skrive ein slags litterær true crime om hekseprosessane.

Foto: Sara Galbiati

BokMeldingar

Kvinner som brenn

Olga Ravn fortel om trolldomsprosessar på 1600-talet.

Hilde Vesaas
Den danske forfattaren Olga Ravn har skrive ein slags litterær true crime om hekseprosessane.

Den danske forfattaren Olga Ravn har skrive ein slags litterær true crime om hekseprosessane.

Foto: Sara Galbiati

BokMeldingar

Kvinner som brenn

Olga Ravn fortel om trolldomsprosessar på 1600-talet.

Hilde Vesaas
Bjørn Olaf Johannessen er manusforfattar for ei rekkje filmar og TV-seriar. Årets roman er den tredje sidan debuten i 2017.

Bjørn Olaf Johannessen er manusforfattar for ei rekkje filmar og TV-seriar. Årets roman er den tredje sidan debuten i 2017.

Foto: Jacob Johannessen Maske

BokMeldingar

Inni er me like, men det er utanpå

Bjørn Olaf Johannessen skriv artig, men mest utanpå om det innvendige.

Odd W. Surén
Bjørn Olaf Johannessen er manusforfattar for ei rekkje filmar og TV-seriar. Årets roman er den tredje sidan debuten i 2017.

Bjørn Olaf Johannessen er manusforfattar for ei rekkje filmar og TV-seriar. Årets roman er den tredje sidan debuten i 2017.

Foto: Jacob Johannessen Maske

BokMeldingar

Inni er me like, men det er utanpå

Bjørn Olaf Johannessen skriv artig, men mest utanpå om det innvendige.

Odd W. Surén

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis