Elva veit
Det nye albumet til Molly Tuttle er ei kjærleikserklæring til bluegrassmusikken.
Låtskrivaren Molly Tuttle skrur saman songar som høyrest ut som gamle klassikarar, meiner Øyvind Vågnes.
Pressefoto: Mollytuttle.com
Bluegrass
Molly Tuttle & Golden Highway:
Crooked Tree
Nonesuch Records
Elva græt fordi elva veit, heiter det i «The River Knows», eit av spora på Crooked Tree, den nye plata frå Molly Tuttle. Naturen kan vere eit taust vitne til så mangt, og så mangt kan skje i det bleike skinet frå månen, det er noko alle som har lytta til såkalla «murder ballads» veit.
Tuttle har sin eigen vri på sjangeren, og det ligg i sakas natur at eg ikkje skal seie meir enn det, for ikkje å avsløre for mykje – men ein lytt kan eg i alle fall tilrå.
Til røtene
Alle som er glade i bluegrass-
musikk, bør gi Crooked Tree ein sjanse. Albumet osar av speleglede og overskot og er noko av ei kjærleikserklæring til den tradisjonen. Tuttle voks opp nord i delstaten California, utdanna seg ved Berklee College of Music og flytta til Nashville i 2015. Sidan den gong har ho gitt ut to fulle studioalbum, When You’re Ready i 2019, og året etterpå ...but i’d rather be with you.
Den nye plata inneber ei slags tilbakevending til røtene på fleire måtar, for Tuttle oppdaga bluegrassmusikken gjennom far sin, ein musikklærar som spelar ei heil rekkje instrument, og bestefaren, som introduserte henne for banjoen. Ho har lenge visst at ho skulle lage ei plate som dette, som både reindyrkar bluegrass og tek tradisjonen i litt nye retningar, særleg når det gjeld tekstane ho har skrive.
Låtskrivaren Tuttle veit å skru saman songar som høyrest ut som gamle klassikarar, som om dei er traderte over generasjonar, men ho er også god til å teikne presise bilete av si eiga samtid.
Kritikk
Valsen «San Francisco Blues», til dømes, viser seg å romme noko av ein kritikk av seinkapitalismens nedslag i hennar eigen heimstat, nærare bestemt i byen som før romma så mange kunstnarar, musikarar og forfattarar, men som har vorte for dyr å bu i for dei aller fleste.
Og så er det bonden du møter i «Dooley’s Farm», ein karakter du trur du har treft på i meir enn ein bluegrasslåt før, heilt til du skjøner at det han dyrkar på garden sin, er cannabis: «He’s got a strain that’ll punch your lights out/ Old Dooley’s gonna blow your mind.»
Crooked Tree er Tuttles første plate på Nonesuch Records og vart spelt inn i Nashville, i Oceanway Studios, med den lydhøyre gjengen i Golden Highway, som perfekt balanserer interessene for forvaltning og nybrot, på fele (Bronwyn Keith-Hynes), mandolin (Dominick Leslie) og banjo (Kyle Tuttle).
Men det er berre nokre få av musikarane som dukkar opp på albumet, der også eit lite knippe prominente, velvalde gjester dukkar opp, folk som Old Crow Medicine Show, Margo Price og Gillian Welch. Jerry Douglas, som er med på dobro, har produsert albumet saman med Tuttle.
Crooked Tree kjem ut 1. april.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Bluegrass
Molly Tuttle & Golden Highway:
Crooked Tree
Nonesuch Records
Elva græt fordi elva veit, heiter det i «The River Knows», eit av spora på Crooked Tree, den nye plata frå Molly Tuttle. Naturen kan vere eit taust vitne til så mangt, og så mangt kan skje i det bleike skinet frå månen, det er noko alle som har lytta til såkalla «murder ballads» veit.
Tuttle har sin eigen vri på sjangeren, og det ligg i sakas natur at eg ikkje skal seie meir enn det, for ikkje å avsløre for mykje – men ein lytt kan eg i alle fall tilrå.
Til røtene
Alle som er glade i bluegrass-
musikk, bør gi Crooked Tree ein sjanse. Albumet osar av speleglede og overskot og er noko av ei kjærleikserklæring til den tradisjonen. Tuttle voks opp nord i delstaten California, utdanna seg ved Berklee College of Music og flytta til Nashville i 2015. Sidan den gong har ho gitt ut to fulle studioalbum, When You’re Ready i 2019, og året etterpå ...but i’d rather be with you.
Den nye plata inneber ei slags tilbakevending til røtene på fleire måtar, for Tuttle oppdaga bluegrassmusikken gjennom far sin, ein musikklærar som spelar ei heil rekkje instrument, og bestefaren, som introduserte henne for banjoen. Ho har lenge visst at ho skulle lage ei plate som dette, som både reindyrkar bluegrass og tek tradisjonen i litt nye retningar, særleg når det gjeld tekstane ho har skrive.
Låtskrivaren Tuttle veit å skru saman songar som høyrest ut som gamle klassikarar, som om dei er traderte over generasjonar, men ho er også god til å teikne presise bilete av si eiga samtid.
Kritikk
Valsen «San Francisco Blues», til dømes, viser seg å romme noko av ein kritikk av seinkapitalismens nedslag i hennar eigen heimstat, nærare bestemt i byen som før romma så mange kunstnarar, musikarar og forfattarar, men som har vorte for dyr å bu i for dei aller fleste.
Og så er det bonden du møter i «Dooley’s Farm», ein karakter du trur du har treft på i meir enn ein bluegrasslåt før, heilt til du skjøner at det han dyrkar på garden sin, er cannabis: «He’s got a strain that’ll punch your lights out/ Old Dooley’s gonna blow your mind.»
Crooked Tree er Tuttles første plate på Nonesuch Records og vart spelt inn i Nashville, i Oceanway Studios, med den lydhøyre gjengen i Golden Highway, som perfekt balanserer interessene for forvaltning og nybrot, på fele (Bronwyn Keith-Hynes), mandolin (Dominick Leslie) og banjo (Kyle Tuttle).
Men det er berre nokre få av musikarane som dukkar opp på albumet, der også eit lite knippe prominente, velvalde gjester dukkar opp, folk som Old Crow Medicine Show, Margo Price og Gillian Welch. Jerry Douglas, som er med på dobro, har produsert albumet saman med Tuttle.
Crooked Tree kjem ut 1. april.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Oppbretta brok i bratta
«Å bretta er i grunnen ‘å gjera bratt’, og i norrønt hadde bretta just tydinga ‘reisa opp, reisa seg’.»
Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.
Foto: Nina Djæff
Eit sandkorn i maskineriet
Ole Paus skriv mest om slektsbakgrunn og mindre om artistkarrieren i sjølvbiografien sin, men det forklarar likevel mennesket Ole Paus.
Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.
Foto: Frederik Ringnes / NTB
Husforsikring i hardt vêr
Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?
Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.
Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB
Vestre må avslutte konflikter og beklage
«Svært mange av de 300.000 som jobber i Helse-
vesenet, merker daglig følgene av Helseforetaks-
modellen som nå videreføres av Ap og Sp.»
James Rebanks på Lillehammer sist veke.
Foto: Morten A. Strøksnes
Ein mann for alle årstider
LILLEHAMMER: Etter å ha skrive to svært populære bøker om landbruk og sauehald hamna James Rebanks i ei krise som førte han til eit dunvær på Helgeland.