Bop à la Monk
Det er noko traust over musiseringa til Dalane-kvintetten.
Petter Dalane (i midten) med kvintetten sin. Plateomslaget er «Beethovens katt» (1979) av Oddvar Torsheim.
Foto: Sigrid Erdal
Jazz
Petter Dalane Quintet:
Petter Dalane Quintet
Øyvind Mathisen, trompet; Erlend Vangen Kongstorp, saksofon; Petter Dalane, piano; Alexander Riris, bass; Martin Mellem, trommer. Fjordgata Records
Petter Dalane Quintet spelar musikk ein mest aldri høyrer på konsertar no om dagen. Det er noko så sjeldan som ei innspeling med 1950-talsbop sterkt inspirert av pianisten og komponisten Thelonius Monk. Alle dei sju låtane er skrivne av Dalane, og her finn ein alt frå intrikate melodilinjer i raskt tempo («Dalane’s Dream») til lyriske balladar («Urtid»). Pianostilen til Dalane er også sterkt influert av Monk.
Intensjonen med innspelinga er ifølge Dalane å utforska det mystiske landskapet han kallar «monksk bebop». Det er ei krevjande oppgåve. Han har med seg fire musikantar som kjenner til og kjenner seg vel i stilen. Naturleg nok er det dei to blåsarane og Dalane sjølv som er hovudsolistar. Alle tre leverer kor det er verdt å lytta til, men innimellom kjenner eg på at denne delen av musiseringa kunne ha vore stramma inn. Likevel lèt eg meg både overraska og sjarmera av saksofonspelet til Kongtorp.
Trass i flotte låtar og mykje flott spel saknar eg fleire arrangementsmessige grep og ein del detaljar i samspelet som tyder på at kvintetten har jobba mykje med å koma skikkeleg på innsida av stoffet og tradisjonen. Petter Dalane skal ha for at han, som ein av få, freistar å halda liv i ein del av jazztradisjonen, men han kan gjerne utfordra seg sjølv og medmusikarane endå djervare neste gong.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Petter Dalane Quintet:
Petter Dalane Quintet
Øyvind Mathisen, trompet; Erlend Vangen Kongstorp, saksofon; Petter Dalane, piano; Alexander Riris, bass; Martin Mellem, trommer. Fjordgata Records
Petter Dalane Quintet spelar musikk ein mest aldri høyrer på konsertar no om dagen. Det er noko så sjeldan som ei innspeling med 1950-talsbop sterkt inspirert av pianisten og komponisten Thelonius Monk. Alle dei sju låtane er skrivne av Dalane, og her finn ein alt frå intrikate melodilinjer i raskt tempo («Dalane’s Dream») til lyriske balladar («Urtid»). Pianostilen til Dalane er også sterkt influert av Monk.
Intensjonen med innspelinga er ifølge Dalane å utforska det mystiske landskapet han kallar «monksk bebop». Det er ei krevjande oppgåve. Han har med seg fire musikantar som kjenner til og kjenner seg vel i stilen. Naturleg nok er det dei to blåsarane og Dalane sjølv som er hovudsolistar. Alle tre leverer kor det er verdt å lytta til, men innimellom kjenner eg på at denne delen av musiseringa kunne ha vore stramma inn. Likevel lèt eg meg både overraska og sjarmera av saksofonspelet til Kongtorp.
Trass i flotte låtar og mykje flott spel saknar eg fleire arrangementsmessige grep og ein del detaljar i samspelet som tyder på at kvintetten har jobba mykje med å koma skikkeleg på innsida av stoffet og tradisjonen. Petter Dalane skal ha for at han, som ein av få, freistar å halda liv i ein del av jazztradisjonen, men han kan gjerne utfordra seg sjølv og medmusikarane endå djervare neste gong.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Wako er Kjetil Mulelid, Simon Olderskog Albertsen, Bárdur Reinert Poulsen og Martin Myhre Olsen.
Foto: Eirik Havnes
Sprudlande samspel
Wako serverer ei heilakustisk jazzplate.
Sitrusmarinert kamskjel med estragon, lime og olivenolje.
Alle foto: Dagfinn Nordbø
«Måltidet skreid fram under både lågmælte og høglydte sukk og stønn.»
Stillinga i VM-kampen mellom Ding Liren og Gukesh var 4–4 etter 8 av 14 parti.
Foto: Eng Chin An / FIDE
Sjakken lever vidare som eit kuriosum og freak-show, noko som passar meg ganske bra i denne spalta, skriv Atle Grønn.
Når den ambisiøse kokken Almut (Florence Pugh) møter nyskilde Tobias (Andrew Garfield), endrar livet seg for alltid.
Foto: Ymer Media
At eg tek til tårene, betyr ikkje at eg elskar We Live in Time.
Ein demonstrant med gassmaske protesterer i Tblisi 2. desember mot at den nye regjeringa vil leggja vekk EU-søknaden.
Foto: Irakli Gedenidze / Reuters / NTB