Attskapt
Korleis ein kan rekonstruera kantatar ein ikkje har notane til?
Fragment av J.S. Bachs handskrivne partitur til den fyrste kantaten på albumet.
CD
Johann Sebastian Bach:
Friede auf Erden
Vocalensemble Rastatt; Les Favorites; dir.: Holger Speck. Carus 2024
Fragmentarisk overleverte verk spelar ei viktig rolle i kunsthistoria og skaper ofte ein eigen mystikk. Slike er enten ikkje fullførte, eller dei er ufullstendig overleverte. Skulpturar av den fyrste typen er Michelangelos fire «Slavar» frå 1530-åra, som skulle pryda pave Julius IIs grav og no står utstilte i Galleria dell’Accademia i Firenze. Av den andre typen kan den såkalla Belvedere-torsoen i Vatikanmusea nemnast, eit gresk verk frå fyrste hundreår f.Kr., som trass i at det manglar hovud, armar og bein, gjorde stort inntrykk på mellom andre Rubens.
Også i musikken har det ufullførte ei eiga tiltrekkingskraft. Men ulikt i den bildande kunsten lyt desse på ein eller annan måte fullførast for å kunna nytast. Mest kjend er vel Mozarts myteomspunne Requiem, som blei til på dødslega og måtte skrivast ferdig av ein elev.
Teksthefte
Med dei tre kyrkjekantatane på plata Friede auf Erden er det annleis. Johann Sebastian Bach (1685–1750) fullførte dei, men notane er enten komne heilt bort eller er berre fragmentarisk overleverte. Korleis kan ein så rekonstruera musikk ein ikkje har notar til?
Songteksten spelar her ei viktig rolle, for kantatetekstane blei gjerne prenta i små hefte som kyrkjegjengarane fekk utdelte, og har me desse daterte hefta, så veit me kva kantate som blei framført. Sidan Bach ofte omarbeidde kantatar ved å setja ny tekst til gamal musikk, kan ein undersøkja om den overleverte teksten høver til musikken i eksisterande kantatar.
Belvedere-torsoen av Rubens.
Foto: Jean-Pol Grandmont / Louvre
Virtuost
Dette gjeld til dømes brorparten av Alles, was von Gott geboren, BWV 10.1, ein tapt kantate me har teksten til, og som Bach seinare omarbeidde til ein reformasjonsfestkantate bygd på salmen «Vår Gud han er så fast ei borg».
Det har ikkje vore mogleg å attskapa den store korsatsen som må ha opna verket. Difor byrjar det her rett på ein virtuos bassarie (spor 8), der endelause tonerekkjer på ordet alles (alt) blir eldfullt framførte av Sebastian Noack. Også sopranen Miriam Feuersinger presterer godt i arien «Komm in mein Herzenshaus» (spor 10), med konsis og vibratofattig klang, men stundom noko veik diksjon.
Suverent framført blir også den majestetiske opningssatsen til det fyrste verket på albumet, julekantaten Ehre sei gott in der Höhe, BWV 197.1. Somme vil dra kjensel på denne korsatsen. Bach omarbeidde han nemleg seinare i si Messe i h-moll – kort og godt ved å omsetja tysken til latin, til «Gloria in Excelsis Deo», altså «Ære vere Gud i det høgste».
Andre spor på plata er rekonstruerte ved hjelp av små papirfragment eller einskildsider av partitur – på imponerande vis.
Sjur Haga Bringeland
Sjur Haga Bringeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
CD
Johann Sebastian Bach:
Friede auf Erden
Vocalensemble Rastatt; Les Favorites; dir.: Holger Speck. Carus 2024
Fragmentarisk overleverte verk spelar ei viktig rolle i kunsthistoria og skaper ofte ein eigen mystikk. Slike er enten ikkje fullførte, eller dei er ufullstendig overleverte. Skulpturar av den fyrste typen er Michelangelos fire «Slavar» frå 1530-åra, som skulle pryda pave Julius IIs grav og no står utstilte i Galleria dell’Accademia i Firenze. Av den andre typen kan den såkalla Belvedere-torsoen i Vatikanmusea nemnast, eit gresk verk frå fyrste hundreår f.Kr., som trass i at det manglar hovud, armar og bein, gjorde stort inntrykk på mellom andre Rubens.
Også i musikken har det ufullførte ei eiga tiltrekkingskraft. Men ulikt i den bildande kunsten lyt desse på ein eller annan måte fullførast for å kunna nytast. Mest kjend er vel Mozarts myteomspunne Requiem, som blei til på dødslega og måtte skrivast ferdig av ein elev.
Teksthefte
Med dei tre kyrkjekantatane på plata Friede auf Erden er det annleis. Johann Sebastian Bach (1685–1750) fullførte dei, men notane er enten komne heilt bort eller er berre fragmentarisk overleverte. Korleis kan ein så rekonstruera musikk ein ikkje har notar til?
Songteksten spelar her ei viktig rolle, for kantatetekstane blei gjerne prenta i små hefte som kyrkjegjengarane fekk utdelte, og har me desse daterte hefta, så veit me kva kantate som blei framført. Sidan Bach ofte omarbeidde kantatar ved å setja ny tekst til gamal musikk, kan ein undersøkja om den overleverte teksten høver til musikken i eksisterande kantatar.
Belvedere-torsoen av Rubens.
Foto: Jean-Pol Grandmont / Louvre
Virtuost
Dette gjeld til dømes brorparten av Alles, was von Gott geboren, BWV 10.1, ein tapt kantate me har teksten til, og som Bach seinare omarbeidde til ein reformasjonsfestkantate bygd på salmen «Vår Gud han er så fast ei borg».
Det har ikkje vore mogleg å attskapa den store korsatsen som må ha opna verket. Difor byrjar det her rett på ein virtuos bassarie (spor 8), der endelause tonerekkjer på ordet alles (alt) blir eldfullt framførte av Sebastian Noack. Også sopranen Miriam Feuersinger presterer godt i arien «Komm in mein Herzenshaus» (spor 10), med konsis og vibratofattig klang, men stundom noko veik diksjon.
Suverent framført blir også den majestetiske opningssatsen til det fyrste verket på albumet, julekantaten Ehre sei gott in der Höhe, BWV 197.1. Somme vil dra kjensel på denne korsatsen. Bach omarbeidde han nemleg seinare i si Messe i h-moll – kort og godt ved å omsetja tysken til latin, til «Gloria in Excelsis Deo», altså «Ære vere Gud i det høgste».
Andre spor på plata er rekonstruerte ved hjelp av små papirfragment eller einskildsider av partitur – på imponerande vis.
Sjur Haga Bringeland
Sjur Haga Bringeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
To unge mormonmisjonærar, søster Paxton (Sophie Thatcher) og søster Barnes (Chloe East), blir tvinga til å setje trua si på prøve i møtet med herr Reed (Hugh Grant).
Foto: Ymer Media
«Mange av skrekkfilmane no til dags liknar meir på filmar frå syttitalet»
I tillegg til å vere forfattar er Kristina Leganger Iversen også litteraturvitar, samfunnsdebattant og omsetjar.
Foto: Sara Olivia Sanderud
Nedslåande sanning
Kristina Leganger Iversen leverer eit grundig studium av noko som burde vere opplagt for fleire.
Teikning: May Linn Clement
«Me har ikkje grunnlag for å seia at bokmålsbrukarar har kvassare penn enn andre, men nokre av dei evnar å kløyva kvass i to.»
Gjennom Hitlers progagandaminister Joseph Goebbels får vi eit innblikk i sanninga bak Nazi-Tysklands propagandamaskin.
Foto: Another World Entertainment
Propaganda på agendaen
Fører og forfører er ein drivande historietime om tidenes skumlaste skrønemakar.
Ein mann med tomlar opp i ruinane i ein forstad sør i Beirut etter at fredsavtalen mellom Hizbollah og Israel vart gjeldande 27. november.
Foto: Mohammed Yassin / Reuters / NTB
Fredsavtale med biverknader
Avtalen mellom Israel og Libanon kan få vidtrekkjande konsekvensar.
Papiravisa