Då eg først høyrde U2s nye versjon av «With or Without You», som er å finne på dagsferske Songs of Surrender, kom eg til å tenkje på kameraten min som i si tid gjekk ut på Puddefjordsbrua her i Bergen og kasta The Joshua Tree (1987), der songen først dukka opp, ned i vatnet. Eg syntest nok det var litt strengt, for det albumet sette eg svært høgt, og eg er framleis glad i det, men på 2023-utgåva av «With or Without Me» høyrest diverre U2 ut som eit passe bra tribute-band. Dei mørke bølgjene under brua trugar meir enn nokon gong før.

Det finst vel dei som kjem til å ironisere over tittelen på denne nye samlinga, der dei fire i bandet har valt ut ti låtar kvar over fire diskar og spelt inn materialet på nytt, tidvis i radikalt nye versjonar. 2023 skal visst verte eit spektakulært, multimedialt U2-år, det har bandet sjølv annonsert med paukar og fanfare og Super Bowl-reklame.

Det tek til på Disney + i kveld (der David Letterman tek turen til Dublin), og til hausten ventar eit megalomant show på The Sphere i Las Vegas, der bandet skal hente fram klassiske Achtung Baby (1991) igjen. Tanken går til Elvis og konsertane han heldt på The International Hotel i same by på tampen av karrieren – før ikonet imploderte og eventyret var over for godt. Finst helvete, spelar dei av ein spelefilm om U2 regissert av Baz Lurhmann på storskjerm døgnet rundt.

Øyvind Vågnes