Verdas mest slitesterke rock’n’roll-song heiter «Louie, Louie». Han er spelt inn over 2000 gonger, første gongen i Hollywood i 1956 då afroamerikanske Richard Berry markerte rytmen ved å brumme taktfast «duh duh duh, duh duh» til ein rullande pianointro.

Riffet hadde han frå «El Loco Cha Cha», nettopp utgitt av kubanaren René Touzet. Berry forfatta nye vers inspirert av namnebror Chuck Berrys calypso «Havana Moon» om ein akterutsegla kubansk sjømann: «Me see de boat head for horizon/ Havana moon, is gone de rum.»

Richard Berry syng same pidginengelsk: «Louie, Louie, oh no, me gotta go/ Aye-yi, yi-yi» om sjømannen som forkortar ventetida hos bartenderen Louie før avreisa til kjærasten på Jamaica.

Songen blei ein hit i California og i statane nordafor. Der kvite ungdomar dyrka svart rock’n’roll, blei «Louie, Louie» spelt av lokale garasjerockband. Gradvis forvandla dei songen til steinhard gitarrock med vrælande vokal som føregreip både punk og grunge.

The Kingsmen spelte inn låten i eit primitivt studio der vokalisten måtte skrike så høgt at teksten blei umogleg å oppfatte. Spekulasjonar om at songen var pornografisk, førte til at delstaten Indiana sensurerte plata, og då The Kingsmen nådde 2. plassen på Billboard jula 1963, var FBI på saka.

I boka Louie, Louie skriv Dave Marsh om heile mytologien og historia til songen. Ho finst no i nyutgåve.

Øyvind Pharo