«The years may come and go, but for me it’s just time», heitte det i tittelsporet på albumet Loretta Lynn gav ut i fjor, Still Woman Enough – den 50. studioplata hennar. Og eg vil tru songen var å høyre frå mange høgtalarar tidlegare denne veka, då countryartisten sjølv gjekk ut av tida, 90 år gammal.

På det som skulle verte hennar siste utgiving, tillét Lynn seg å rette blikket bakover. Nye versjonar av låtar frå ein rikhaldig katalog fekk stå side om side med ferske komposisjonar. Folk som Margo Price, Tanya Tucker, Reba McEntire og Carrie Underwood kom innom og var med på innspelinga – «we girl singers gotta stick together», sa Lynn sjølv då Still Woman Enough kom ut.

I løpet av ein karriere som varte i seks tiår, vart Loretta Lynn nominert til ein Grammy 18 gonger, og ho vann prisen tre gonger. Ein banebrytande artist er borte – ein artist som i kraft av det ho laga, staka ut vegen for så mange andre som kom etter, og som endra sjangeren ho medverka til å definere, fleire gonger.

Øyvind Vågnes