Harald Otterstad og Tor Andersen har med boka Aunt Mary. Never Stop Your Wishful Thinking gitt ut ein solid og underhaldande biografi om eit av dei store pionerbanda i norsk rock.

Gruppa blei starta i Fredrikstad i 1969 av ein gjeng unggutar. Vokalist Jan Groth på 23 var eldstemann og hadde røter i Elvis og 50-talsrock og blues, medan dei andre var Beatles og Stones-generasjonen og skulle ta bandet til internasjonalt nivå i prog- og tungrock.

Groth foreslo Aunt Mary-namnet frå trekantdramaet i Little Richard-songen «Long Tall Sally»: «…I saw Uncle John with bald-head Sally/ He saw Aunt Mary comin/ And he ducked back in the alley…». I starten var ikkje dei andre i bandet like begeistra for namnet, enda The Beatles hadde ein hit med nett den låten.

The Beatles lånte også «Roll Over Beethoven» av Chuck Berry. I god progrockånd forvandla Aunt Mary eit stykke klassisk musikk til sin signaturlåt. Dei gav ut «I Dovregubbens hall» av Edvard Grieg som B-side på singel.

I Chateau Neuf på 70-talet opplevde eg korleis Grieg-komposisjonen med stadig høgare tempo og volum var som skapt for Aunt Mary. Bass, trommer, orgel – og Bjørn «Krisa» Christiansen på elgitar!

Det blei ikkje godt motteke av allmenta, som ikkje likte at det vart tulla med nasjonalskatten, men som legendariske willy b skreiv ein gong: Grieg er den største norske rockkomponisten.

Øyvind Pharo