Arkivet: Ann Peebles i Memphis
Ann Peebles då ho song på Beale Street Music Festival i Memphis i 2007.
Foto: Lindsey T / Wikipedia
Det finst berre eitt konsertopptak med Ann Peebles & The Hi Rhythm Section, laga på det segnomsuste Peabody Hotel i Memphis ein februarkveld i 1992. For litt sidan vart det gitt ut på plate, med tittelen Live in Memphis (Memphis International) – musikk som gjer stega dine litt lettare over stovegolvet.
The Hi Rhythm Section var husbandet til plateselskapet Hi Records og romma dei tre talentfulle brørne Mabon (gitar), Leroy (bass) og Charles (orgel) Hodges, og Archie Turner (tangentar), Howard Grimes (trommer) og Thomas Bingham (gitar), ein gjeng produsent Willie Mitchell samla på siste halvdel av 1960-talet – ei gruppe musikarar som vart sentrale på ei rekkje Memphis-plater, av folk som Peebles og Al Green.
Sjølv om glansdagane kanskje høyrde til fortida vinteren for tretti år sidan, svingar det durabeleg av denne gjengen, som også denne kvelden romma blåsarar og koristar, med ein Peebles i knallform. Dette er klassisk soul, framført av folk som var med på å definere sjangeren. Høyr til dømes på avslutningssporet, ein versjon av tittelsporet på albumet I Can’t Stand the Rain (1974), ei plate mange løftar fram når ein skal nærme seg Peebles’ diskografi.
Øyvind Vågnes
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Det finst berre eitt konsertopptak med Ann Peebles & The Hi Rhythm Section, laga på det segnomsuste Peabody Hotel i Memphis ein februarkveld i 1992. For litt sidan vart det gitt ut på plate, med tittelen Live in Memphis (Memphis International) – musikk som gjer stega dine litt lettare over stovegolvet.
The Hi Rhythm Section var husbandet til plateselskapet Hi Records og romma dei tre talentfulle brørne Mabon (gitar), Leroy (bass) og Charles (orgel) Hodges, og Archie Turner (tangentar), Howard Grimes (trommer) og Thomas Bingham (gitar), ein gjeng produsent Willie Mitchell samla på siste halvdel av 1960-talet – ei gruppe musikarar som vart sentrale på ei rekkje Memphis-plater, av folk som Peebles og Al Green.
Sjølv om glansdagane kanskje høyrde til fortida vinteren for tretti år sidan, svingar det durabeleg av denne gjengen, som også denne kvelden romma blåsarar og koristar, med ein Peebles i knallform. Dette er klassisk soul, framført av folk som var med på å definere sjangeren. Høyr til dømes på avslutningssporet, ein versjon av tittelsporet på albumet I Can’t Stand the Rain (1974), ei plate mange løftar fram når ein skal nærme seg Peebles’ diskografi.
Øyvind Vågnes
Fleire artiklar
Wako er Kjetil Mulelid, Simon Olderskog Albertsen, Bárdur Reinert Poulsen og Martin Myhre Olsen.
Foto: Eirik Havnes
Sprudlande samspel
Wako serverer ei heilakustisk jazzplate.
Sitrusmarinert kamskjel med estragon, lime og olivenolje.
Alle foto: Dagfinn Nordbø
«Måltidet skreid fram under både lågmælte og høglydte sukk og stønn.»
Stillinga i VM-kampen mellom Ding Liren og Gukesh var 4–4 etter 8 av 14 parti.
Foto: Eng Chin An / FIDE
Sjakken lever vidare som eit kuriosum og freak-show, noko som passar meg ganske bra i denne spalta, skriv Atle Grønn.
Når den ambisiøse kokken Almut (Florence Pugh) møter nyskilde Tobias (Andrew Garfield), endrar livet seg for alltid.
Foto: Ymer Media
At eg tek til tårene, betyr ikkje at eg elskar We Live in Time.
Ein demonstrant med gassmaske protesterer i Tblisi 2. desember mot at den nye regjeringa vil leggja vekk EU-søknaden.
Foto: Irakli Gedenidze / Reuters / NTB