Jazz

Arild Andersen:

Landloper

Arild Andersen, bass og elektronikk
ECM

Eg kan ikkje koma på nokon annan bassist som har greidd å smi saman instrumentet og elektronikken til ein heilskap slik Arild Andersen har gjort gjennom ein periode på over 50 år. Albumet Landloper (nederlandsk for vandringsmann, reisande) er mellom anna eit lysande prov på det. Det langvarige og systematiske arbeidet har gjort elektronikken til ei forlenging av instrumentet, ein del av stemma til Andersen. Dette kjem så absolutt til sin rett på ei soloplate der dei elektroniske verkemidla er nytta i full skala.

Plata er også ei musikalsk oppsummering på fleire plan. Andersen har spelt solo før, mellom anna på Kongsberg Jazzfestival i 1994, men stort sett er han ein del av eit ensemble. Oftast har han leia eigne band, men han har ei merittliste som medmusikant som få andre.

Inspirasjonskjelder

Repertoaret reflekterer grunn­leggjande inspirasjonskjelder, ulike kunstnarlege fasar og musikalske samarbeid. Her finn ein Albert Aylers «Ghosts» som «ouverture» til «Old Stev» (Gamlestev), og Charlie Hadens «Song for Che» som hale til Ornette Colemans «Lonely Woman». Dei to sistnemnde er emosjonelt på same frekvens, og tolkinga til Andersen slår dette uttrykkeleg fast.

Eviggrøne låtar

Om mogeleg endå meir elegant er dei musikalske bruene Andersen byggjer mellom nemnde «Ghosts», «Old Stev» og tittellåten «Landloper». Tittellåten, «Dreamhorse» og «Mira» oppsummerer på stikkordsmessig vis også det faktum at Andersen har ein heil katalog av låtar av det eviggrøne slaget.

Mesteparten av plata er henta frå ein konsert på Victoria Nasjonal Jazzscene 18. juni 2020. I heimestudioet har han arrangert og spelt inn «Peace Universal» av trommeslagaren Bob Moses. Her brukar Andersen elektronikken til å laga ei orkestral innramming av det vakre temaet spelt på bassen. Ei perfekt opning på ei plate som er ein fryd å lytta til frå byrjing til slutt.

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.