Biografisk drama

Regi: Wash
Westmoreland

Colette

Med: Keira Knightley, Dominic West, Denise Gough

I Paris rundt hundreårsskiftet styrer Willy (West) den kulturelle eliten med ein skrivefabrikk der skribentane produserer vågale tekstar som passar den dristige, nye verda. Inn kjem den unge kona hans, Gabrielle (Knightley), og då han gjev henne ein sjanse til å skriva ned ungdomsminna sine, vekkjer han samstundes opp alter egoet hennar, Colette, eit namn ho framleis er vida kjend for. Og kvinna Colette er så mykje meir enn berre den landsens jenta Gabrielle.

Elegantisk

Å, Paris! Fin de Siècle! Du dekadente by! Stolte, vakre transar, frittgåande homofile par, høg sigarføring og låg bokføring – det høyrest ut som noko frå dagens heitaste sladrespalter. Og akkurat det gjer nok at tidspunktet for å laga Colette er perfekt. Eg kastar ein tanke i retning av serien Babylon Berlin, som veltar seg i overdådige Weimar-estetikk, for ikkje å seia Weimar-etikk og -moral. Og så sterke, eigenrådige kvinner i hovudrollene, som hovudpådrivar for handlinga – det er jo ein draum! Berre at Colette jo faktisk har eksistert! Så, av alle desse grunnane: Gå og sjå Colette. Dette må likevel ikkje tolkast som at eg var særleg begeistra for sjølve filmen, diverre.

Biografisk?

Det er noko med Keira Knightley, ho manglar eit eller anna vesentleg for å ta på seg ei tøff rolle som dette. Ho er nydeleg, men på ein så yndig måte at det er som tøymjuknarlukta siv ut av lerretet der ho svinsar rundt i den eine fancy kjolekreasjonen etter den andre. Ein skulle ikkje tru at dei levde relativt kummerleg og pengefattig, noko dei stadig klagar over at dei gjer. Colette er lite anna enn eit halvgodt, gamaldags kostymedrama, noko som fort gjer at filmen endar i meh-kategorien for min del.

På eit reint historisk plan likar eg å få vita meir om Colette, ein person eg har fått med meg eksisterte, utan at eg visste kor stor ho var i samtida. Om eg kan lita på denne filmen? Høgst sannsynlegvis ikkje, og det er grenser for kor mange klyper salt eg gidd ta når eg ser noko basert på ei sann historie.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.